တယ္ဆိုတာ
ျငမ္းစရာမလိုပါဘူး။ သို႔ေပမယ့္ ေျပာ စရာျဖစ္လာတာ တစ္ခုက
ပညာတက္တာနဲ႔ခ်မ္းသာတာ ဟာ ဘယ္လို ဆက္စပ္ေနသလဲဆိုတဲ့ အခ်က္ ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ပညာ တက္ၾကီးျဖစ္ေအာင္လုပ္ ၊ ျပီးရင္ လခ ေကာင္းေကာင္းရတဲ့ အလုပ္တစ္ခု ကို
ေလွ်ာက္။ ဒါမွ တစ္ဘ၀စာ လံုျခံဳ စိတ္ခ်ရမွာ။ ဒီလို...ရိုးရွင္းတဲ့
အေတြးေတြ ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပန္ လည္ သံုးသပ္ဖို႔လိုေနပါျပီ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ပဲျဖစ္ျဖစ္။ ကမ ၻာ့မ်က္နွာစာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္
ခ်မ္းသာ ေနၾကတဲ့သူေတြ ဟာ ပညာအလြန္အမင္းတတ္ေနၾကတဲ့သူေတြ ဟုတ္မေနၾကပါဘူး။
အဲဒါက ဘာကိုျပဆိုေနသလဲဆိုရင္ ပညာတက္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို
ကြ်န္ေတာ္တို႔နည္းနည္းျပဳျပင္ဖို႔ လိုေနျပီဆိုတာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔
ငယ္စဥ္ကတည္းက တစ္ထစ္ခ်ယူဆခဲ့တဲ့ပညာတက္ဆိုတာ ဘြဲ ႔ေတြ အမ်ားၾကီးရတဲ့သူေတြ
၊ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ဆုတံဆိပ္ေတြ တစ္ျပံဳၾကီးေထြးပိုက္ထားတဲ့သူေတြ။ ေဒါက္တာ
၊ အဂၤ်င္နီယာ၊ စစ္ဗို္လ္၊ ပိုင္းေလာ့၊ကြန္ျပဴတာ ပညာရွင္ စသည္ျဖင့္
သတ္မွတ္ထားခဲ့ၾကတာပါ။ ေက်ာင္း မွာအမွတ္နည္းလို႔ အဆင့္က်သြားရင္
ေမေမေျပာေနက်စကားတစ္ခြန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို အခုအခ်ိန္အ
ထိစိုးမိုးခ်ိမ္းေျခာက္ေနဆဲပါပဲ။ သား ..ေက်ာင္းမွာ
အမွတ္မ်ားမ်ားရေအာင္လုပ္ အဆင့္ေတြ ေကာင္း
ေအာင္လုပ္ ဒါမွ သားေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းတက္လို႔ရမွာ ။ လူ႔ေအာင္မက်ိဳ႔
ရမွာ။ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔
ေနနုိင္မွာ။
အဲလိုမွ မဟုတ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ တစ္ဘ၀လံုးမ်က္နွာငယ္ိငယ္နဲ႔ ပဲ
ေအာက္က်ိဳ ႔ေနသြားရေတာ့မလို
လို။ ဒါတင္မက ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေနစဥ္ျဖစ္တည္ေနမႈ ဘ၀မွာ အဓိက
အက်ဆံုးအရာတစ္ခုအျဖစ္ ပညာေရးက ေနရာယူခဲ့တာၾကာပါျပီ။
သက္ေတာင့္သက္သာေနထုိင္နုိင္ၾကဖို႔ ပူပင္ေၾကာင့္က်မႈ ကင္း
ကင္းနဲ႔ေနထုိင္နုိ္င္ၾကဖို႔ ဆိုတာ ပညာတက္ျဖစ္ဖို႔ က ၁၀၀
ရာခိုင္နႈန္းအေရးၾကီးေနသလို ကြ်န္ေတာ္ တို႔တေတြရဲ့ အေတြးစိတ္ေတြထဲမွာ
ေက်ာင္းသားဘ၀က ယခုအခ်ိန္အထိေနရာယူစိုးမိုးထားတုန္းပါ
ပဲ။ လူေတြ အလုပ္ေလွ်ာက္တဲ့ေနရာမွာ ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္
မဂၤလာပြဲေတြမွာ ဒီပညာ
တက္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးထုတ္သံုးတတ္ၾကတာလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔
အသိပါပဲ။ ေနာက္
တစ္ခ်က္ အဆိုးဆံုးကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ တန္ဖိုးကို
သူ႔ပညာအရည္အခ်င္းနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ၾကတတ္တဲ့ သေဘာတရားကို
ကိုင္ဆြဲမိလာၾကလို႔ပါပဲ။
ပညာဂုဏ္၊ေငြဂုဏ္ ယွဥ္ျပိဳင္ၾကျခင္းဟာ ျမန္မာတို႔
ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုလိုျဖစ္လို႔ေနပါျပီ။ သူကဘာ။ သူ႔ေယာက်္ား(ဒါမွမဟုတ္)
သူ႔မိန္းမက ဘာ။ သူတို႔သားသမီးေတြက ဘာေတြ ။ ဘယ္နုိင္ငံမွာ ။ စသည္ျဖင့္
မရိုးနုိ္င္ေအာင္ၾကြား၀ါမႈေတြ ကလည္း ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ်
နားမဆန္႔နုိင္ေအာင္ၾကားေနရတဲ့ စကားလံုးေတြ ပါပဲ၊
စစ္တမ္းတစ္ခု ရဲ့ျပဆိုခ်က္ထဲမွာ ေက်ာင္းမွာ စာအေတာ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဂရိတ္ .(
ေအ) ရတဲ့သူေတြ ဟာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ စာအညံ႔ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဂရိတ္ ( စီ )
ရတဲ့ေက်ာင္းသားေတြ ရဲ့ခိုင္းတာကို ခံၾကရ တယ္ ၊ အလယ္အလတ္ျဖစ္တဲ့ ဂရိတ္ (
ဘီ)ေတြကေတာ့ အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြ အမ်ားဆံုးျဖစ္ၾကပါ တယ္..လို႔ဆိုပါတယ္။ (
ဆင္းရဲ ေဖေဖ နဲ႔ ခ်မ္းသာေဖေဖ စာအုပ္ မွ ေကာက္နႈတ္ပါသည္။ ) ..ဆိုေတာ့
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ေက်ာင္းမွာ စာအေတာ္ဆံုးျဖစ္ဖို႔ေတာင္
ထိတ္လန္႔လာရမလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ DSA ေက်ာင္းဆင္းျဖစ္တဲ့ ဦးသန္းေရႊဟာ
စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ကေတာ္ေတာ္ညံ႔တယ္ လို႔ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
သူရဲ့ ရိုးရွင္းရက္စက္တဲ့ နည္းပညာေတြကပင္လွ်င္ ဘယ္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ
ၾကိဳတင္ခန္႔မွန္းထားလို႔မရတဲ့ ဗ်ဴဟာေျမာက္လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ဆြဲခ်အေကာင္
အထည္ ေဖာ္သြားခဲ့တာ အားလံုးမ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ပဲျဖစ္ပါတယ္။
စီးပြားေရးနုိ္ဗယ္ဆုကို ရရွိထားတဲ့ စီးပါြးေရးပညာရွင္ဟာ ကမ
ၻာ့အခ်မ္းသာဆံုးပုဂၢိဳလ္ျဖစ္လို႔မေနပါဘူး
ဒါေၾကာင့္ စီးပါြးေရးပညာကိုလည္းတစ္ဖက္ကမ္းခက္ေအာင္တက္ေျမာက္ေနစရာ မလိုဘူးဆိုတာ ကို
ကြ်န္ေတာ္တို႔ေလ့လာေတြ႔ရွိနုိင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ႔ေက်ာင္းသားေတြ ကို
ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ႔ေနရပါတယ္
ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ပါရဂူ ဘြဲ ႔ ယူျပီးသြားလို႔ ဘာဘြဲ ႔မွ ယူစရာမက်န္ေတာ့
နုိင္ငံျခားကို ထြက္သြားျပီး နုိင္ငံ
ျခားက ဘြဲ႔ေတြကို သြားယူပါတယ္။ သူ႔အရြယ္ က ၄၀ နားကပ္ေနပါျပီ။
ဘယ္အရြယ္ေရာက္မွ သူသင္ ထားတဲ့ ပညာေတြ ရဲ့အက်ိဳးေက်းဇူးကို
ခံစားမယ္ဆိုတာကို ေတာင္ေမးခြန္းျပန္ထုတ္ရမလိုျဖစ္ေနပါ
တယ္။ ဒါကလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစား စရာတစ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါျဖင့္ရင္ ပညာတက္ဖို႔ မလိုဘူးလားဆိုေတာ့လည္းမဟုတ္ေသးပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ပညာ သင္ယူ တဲ့ ေနရာမွာ ဘာေၾကာင့္ဒီပညာကို သင္ယူေနရတယ။္
ဘာလုပ္ဖို႔သင္ယူေနရတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးကို
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ခြဲခြဲျခားျခားရွင္းရွင္းလင္းလငး္
သိထားဖို႔လိုတယ္။ ဆင္းရဲေဖေဖနဲ႔ ခ်မ္းသာေဖ ေဖ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ပါ
အခ်က္အလက္ေတြ အရ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ေက်ာင္းမွာ ပညာသင္ ယူ ေနၾကတာ ဟာ
ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုရဖို႔ သူမ်ားခို္င္းေစတာကို
တစ္ေ၀ မသိမ္းလိုက္နာေဆာင္ရြက္တတ္ေစဖို႔သက္သက္ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္...တဲ့။ အဲဒီ
သေဘာတရားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔က ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ လူေတြကို ဘယ္လို
အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ ဘယ္လို စာရင္းအင္းသေဘာ တရား ေတြ ေငြ၀င္ေငြထြက္
စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြ ကိုနားလည္ဖို႔ ထိမ္းသိမ္းျပီး
စီးပါြးေရးလုပ္ငန္းၾကီးေတြ ကို တည္ေထာင္ဖို႔ စာသင္ေနၾကတာ ...ဆိုတဲ့
အေျခခံအေတြးအျမင္ ေလး ေတြက စျပီးေျပာင္းလဲသင့္တယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။
အဲဒီအခ်က္ ဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပညာသင္ယူေနရာမွာ
အေရးအၾကီးဆံုးလို႔ေခၚဆိုနုိင္တဲ့ ေသာ့ခ်က္ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔
ျငင္းနုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ျငမ္းစရာမလိုပါဘူး။ သို႔ေပမယ့္ ေျပာ စရာျဖစ္လာတာ တစ္ခုက
ပညာတက္တာနဲ႔ခ်မ္းသာတာ ဟာ ဘယ္လို ဆက္စပ္ေနသလဲဆိုတဲ့ အခ်က္ ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ပညာ တက္ၾကီးျဖစ္ေအာင္လုပ္ ၊ ျပီးရင္ လခ ေကာင္းေကာင္းရတဲ့ အလုပ္တစ္ခု ကို
ေလွ်ာက္။ ဒါမွ တစ္ဘ၀စာ လံုျခံဳ စိတ္ခ်ရမွာ။ ဒီလို...ရိုးရွင္းတဲ့
အေတြးေတြ ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပန္ လည္ သံုးသပ္ဖို႔လိုေနပါျပီ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ပဲျဖစ္ျဖစ္။ ကမ ၻာ့မ်က္နွာစာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္
ခ်မ္းသာ ေနၾကတဲ့သူေတြ ဟာ ပညာအလြန္အမင္းတတ္ေနၾကတဲ့သူေတြ ဟုတ္မေနၾကပါဘူး။
အဲဒါက ဘာကိုျပဆိုေနသလဲဆိုရင္ ပညာတက္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို
ကြ်န္ေတာ္တို႔နည္းနည္းျပဳျပင္ဖို႔ လိုေနျပီဆိုတာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔
ငယ္စဥ္ကတည္းက တစ္ထစ္ခ်ယူဆခဲ့တဲ့ပညာတက္ဆိုတာ ဘြဲ ႔ေတြ အမ်ားၾကီးရတဲ့သူေတြ
၊ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ဆုတံဆိပ္ေတြ တစ္ျပံဳၾကီးေထြးပိုက္ထားတဲ့သူေတြ။ ေဒါက္တာ
၊ အဂၤ်င္နီယာ၊ စစ္ဗို္လ္၊ ပိုင္းေလာ့၊ကြန္ျပဴတာ ပညာရွင္ စသည္ျဖင့္
သတ္မွတ္ထားခဲ့ၾကတာပါ။ ေက်ာင္း မွာအမွတ္နည္းလို႔ အဆင့္က်သြားရင္
ေမေမေျပာေနက်စကားတစ္ခြန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို အခုအခ်ိန္အ
ထိစိုးမိုးခ်ိမ္းေျခာက္ေနဆဲပါပဲ။ သား ..ေက်ာင္းမွာ
အမွတ္မ်ားမ်ားရေအာင္လုပ္ အဆင့္ေတြ ေကာင္း
ေအာင္လုပ္ ဒါမွ သားေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းတက္လို႔ရမွာ ။ လူ႔ေအာင္မက်ိဳ႔
ရမွာ။ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔
ေနနုိင္မွာ။
အဲလိုမွ မဟုတ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ တစ္ဘ၀လံုးမ်က္နွာငယ္ိငယ္နဲ႔ ပဲ
ေအာက္က်ိဳ ႔ေနသြားရေတာ့မလို
လို။ ဒါတင္မက ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေနစဥ္ျဖစ္တည္ေနမႈ ဘ၀မွာ အဓိက
အက်ဆံုးအရာတစ္ခုအျဖစ္ ပညာေရးက ေနရာယူခဲ့တာၾကာပါျပီ။
သက္ေတာင့္သက္သာေနထုိင္နုိင္ၾကဖို႔ ပူပင္ေၾကာင့္က်မႈ ကင္း
ကင္းနဲ႔ေနထုိင္နုိ္င္ၾကဖို႔ ဆိုတာ ပညာတက္ျဖစ္ဖို႔ က ၁၀၀
ရာခိုင္နႈန္းအေရးၾကီးေနသလို ကြ်န္ေတာ္ တို႔တေတြရဲ့ အေတြးစိတ္ေတြထဲမွာ
ေက်ာင္းသားဘ၀က ယခုအခ်ိန္အထိေနရာယူစိုးမိုးထားတုန္းပါ
ပဲ။ လူေတြ အလုပ္ေလွ်ာက္တဲ့ေနရာမွာ ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္
မဂၤလာပြဲေတြမွာ ဒီပညာ
တက္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးထုတ္သံုးတတ္ၾကတာလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔
အသိပါပဲ။ ေနာက္
တစ္ခ်က္ အဆိုးဆံုးကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ တန္ဖိုးကို
သူ႔ပညာအရည္အခ်င္းနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ၾကတတ္တဲ့ သေဘာတရားကို
ကိုင္ဆြဲမိလာၾကလို႔ပါပဲ။
ပညာဂုဏ္၊ေငြဂုဏ္ ယွဥ္ျပိဳင္ၾကျခင္းဟာ ျမန္မာတို႔
ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုလိုျဖစ္လို႔ေနပါျပီ။ သူကဘာ။ သူ႔ေယာက်္ား(ဒါမွမဟုတ္)
သူ႔မိန္းမက ဘာ။ သူတို႔သားသမီးေတြက ဘာေတြ ။ ဘယ္နုိင္ငံမွာ ။ စသည္ျဖင့္
မရိုးနုိ္င္ေအာင္ၾကြား၀ါမႈေတြ ကလည္း ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ်
နားမဆန္႔နုိင္ေအာင္ၾကားေနရတဲ့ စကားလံုးေတြ ပါပဲ၊
စစ္တမ္းတစ္ခု ရဲ့ျပဆိုခ်က္ထဲမွာ ေက်ာင္းမွာ စာအေတာ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဂရိတ္ .(
ေအ) ရတဲ့သူေတြ ဟာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ စာအညံ႔ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဂရိတ္ ( စီ )
ရတဲ့ေက်ာင္းသားေတြ ရဲ့ခိုင္းတာကို ခံၾကရ တယ္ ၊ အလယ္အလတ္ျဖစ္တဲ့ ဂရိတ္ (
ဘီ)ေတြကေတာ့ အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြ အမ်ားဆံုးျဖစ္ၾကပါ တယ္..လို႔ဆိုပါတယ္။ (
ဆင္းရဲ ေဖေဖ နဲ႔ ခ်မ္းသာေဖေဖ စာအုပ္ မွ ေကာက္နႈတ္ပါသည္။ ) ..ဆိုေတာ့
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ေက်ာင္းမွာ စာအေတာ္ဆံုးျဖစ္ဖို႔ေတာင္
ထိတ္လန္႔လာရမလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ DSA ေက်ာင္းဆင္းျဖစ္တဲ့ ဦးသန္းေရႊဟာ
စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ကေတာ္ေတာ္ညံ႔တယ္ လို႔ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
သူရဲ့ ရိုးရွင္းရက္စက္တဲ့ နည္းပညာေတြကပင္လွ်င္ ဘယ္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ
ၾကိဳတင္ခန္႔မွန္းထားလို႔မရတဲ့ ဗ်ဴဟာေျမာက္လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ဆြဲခ်အေကာင္
အထည္ ေဖာ္သြားခဲ့တာ အားလံုးမ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ပဲျဖစ္ပါတယ္။
စီးပြားေရးနုိ္ဗယ္ဆုကို ရရွိထားတဲ့ စီးပါြးေရးပညာရွင္ဟာ ကမ
ၻာ့အခ်မ္းသာဆံုးပုဂၢိဳလ္ျဖစ္လို႔မေနပါဘူး
ဒါေၾကာင့္ စီးပါြးေရးပညာကိုလည္းတစ္ဖက္ကမ္းခက္ေအာင္တက္ေျမာက္ေနစရာ မလိုဘူးဆိုတာ ကို
ကြ်န္ေတာ္တို႔ေလ့လာေတြ႔ရွိနုိင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ႔ေက်ာင္းသားေတြ ကို
ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ႔ေနရပါတယ္
ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ပါရဂူ ဘြဲ ႔ ယူျပီးသြားလို႔ ဘာဘြဲ ႔မွ ယူစရာမက်န္ေတာ့
နုိင္ငံျခားကို ထြက္သြားျပီး နုိင္ငံ
ျခားက ဘြဲ႔ေတြကို သြားယူပါတယ္။ သူ႔အရြယ္ က ၄၀ နားကပ္ေနပါျပီ။
ဘယ္အရြယ္ေရာက္မွ သူသင္ ထားတဲ့ ပညာေတြ ရဲ့အက်ိဳးေက်းဇူးကို
ခံစားမယ္ဆိုတာကို ေတာင္ေမးခြန္းျပန္ထုတ္ရမလိုျဖစ္ေနပါ
တယ္။ ဒါကလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစား စရာတစ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါျဖင့္ရင္ ပညာတက္ဖို႔ မလိုဘူးလားဆိုေတာ့လည္းမဟုတ္ေသးပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ပညာ သင္ယူ တဲ့ ေနရာမွာ ဘာေၾကာင့္ဒီပညာကို သင္ယူေနရတယ။္
ဘာလုပ္ဖို႔သင္ယူေနရတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးကို
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ခြဲခြဲျခားျခားရွင္းရွင္းလင္းလငး္
သိထားဖို႔လိုတယ္။ ဆင္းရဲေဖေဖနဲ႔ ခ်မ္းသာေဖ ေဖ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ပါ
အခ်က္အလက္ေတြ အရ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ေက်ာင္းမွာ ပညာသင္ ယူ ေနၾကတာ ဟာ
ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုရဖို႔ သူမ်ားခို္င္းေစတာကို
တစ္ေ၀ မသိမ္းလိုက္နာေဆာင္ရြက္တတ္ေစဖို႔သက္သက္ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္...တဲ့။ အဲဒီ
သေဘာတရားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔က ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ လူေတြကို ဘယ္လို
အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ ဘယ္လို စာရင္းအင္းသေဘာ တရား ေတြ ေငြ၀င္ေငြထြက္
စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြ ကိုနားလည္ဖို႔ ထိမ္းသိမ္းျပီး
စီးပါြးေရးလုပ္ငန္းၾကီးေတြ ကို တည္ေထာင္ဖို႔ စာသင္ေနၾကတာ ...ဆိုတဲ့
အေျခခံအေတြးအျမင္ ေလး ေတြက စျပီးေျပာင္းလဲသင့္တယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။
အဲဒီအခ်က္ ဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပညာသင္ယူေနရာမွာ
အေရးအၾကီးဆံုးလို႔ေခၚဆိုနုိင္တဲ့ ေသာ့ခ်က္ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔
ျငင္းနုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
No comments:
Post a Comment