**နတ္သမီးဖန္ဆင္းတဲ့ ေမွာ္ဆရာေလးရဲ႕ အလြမ္းဇာတ္လမ္း** အခန္းဆက္ ဇာတ္လမ္း (၁) to (၉)

နိဒါန္း
လူဆိုတာ အေတြးရဲ႕သားေကာင္လို႔ ဆိုခဲ့ၾကတာ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ဖူးခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း လက္ခံထား တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္က
မေတြးရင္ျဖစ္ေစ..အေတြးမေကာင္းရင္ျဖစ္ေစ.အလုပ္မျဖစ္ဘူး။
ေတြးအားေကာင္းဖို႔ကလည္း.. ေလ့လာမႈ အားေကာင္းမွ
..ဖတ္၊မွတ္၊ေလ့လာမႈေကာင္းမွ ျဖစ္တာမဟုတ္လား။
လူ ႏွင့္ တိရ စၦာန္ၾကားကကြာျခားမႈကလည္း အဲ့ဒါပဲေလ။
စကားတစ္ခြန္းေျပာရင္ေတာင္ အသံုးအႏႈန္းက ေတာ္ေတာ္
လိုအပ္တယ္ေလ..။အေျပာမတက္ေတာ့ ဆဲသလိုျဖစ္တယ္ဆိုတာၾကားဖူးၾကမွာပဲေလ..။
တစ္ခ်ိဳ႕အေတြ႕အႀကံဳေတြက ကိုယ္တိုင္ခံစားဖို႔မလိုဘူးေလ..။ အခုျဖစ္ေနတာလည္း
အဲ့ဒီလိုပါပဲဗ်ာ..။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပမယ္..။ အေျပာမတက္လို႔ ဆဲသလိုမျဖစ္ေအာင္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္လည္း ႀကိဳးစားထားပါတယ္။
ကဲ..စေျပာၾကရေအာင္..မိတ္ေဆြလည္း စဥ္းစားေပးေပါ့ဗ်ာ..။ ျဖစ္ပံုက ဒီလိုဗ်.။
အခန္း (၁)
ကၽြန္ေတာ္ဒီေန႔စိတ္ေတြညစ္ေနတာဗ်….။ ဘာလုပ္ရရင္ေကာင္းမလဲ…။
စဥ္းစားၾကည့္တယ္..။ ေဆးသြား စိမ္ရင္ ေကာင္းမလား။ ေဆးသြားေသာက္၇င္
ေကာင္းမလား..။ မႀကိဳက္ဘူး။ အင္း …။ ဟုတ္ၿပီ.။ အခုလိုျဖစ္ေနတာေတြ
ၿငိမ္းသြား ေအာင္ ေဗဒင္သြားေမးမယ္..။ ေကာင္းတယ္..။
ေလွ်ာက္ၾကည့္တယ္..။
ဆရာမ-ျမတ္ဆုကုေဋ
လကၡဏာ၊ေဗဒင္၊အၾကားအျမင္
အထူးေဟာသည္။
ျမင္သမွ်..ၾကားသမွ်သာ တစ္ကယ္ေဟာရင္ ဒုကၡပဲ..။မနက္ကအိပ္ယာႏိုးေတာ့
လံုခ်ည္က ေျခရင္းမွာ.. မျဖစ္ဘူး။ မျဖစ္ဘူး။ ထပ္ၾကည့္ဦးမွ..။
ေဟာ..ေတြ႔ၿပီ.။
ၾဆာ - ရန္ႏိုင္ကိုကို
တဲ့ေရာ့၊ေဗဒ၊နကၡတ္၊လကၡဏာ
ဧကံသဗ်ာကရကပညာရွင္
အင္း..ဧကံသဗ်ာကရကပညာရွင္ ဆိုေတာ့ ေမးသေလာက္ပဲေျဖမယ္ဆိုတဲ့သေဘာပဲ။
မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က မေမးတက္ဘူးဗ်..။တစ္ကယ္ေမးရင္လည္း
ေပါက္က၇ေတြေမးရင္..ေဗဒင္ဆရာပဲ စိတ္ညစ္မွာ.. ဆက္ၾကည့္ဦးမွပဲ..။
ေတြ႔ျပန္ၿပီ..။ ဘာတဲ့..။
ဆရာ..တားေရာ့
သင့္ကံၾကမၼာကို ဖတ္ႏိုင္ရန္ တားေရာ့ျဖင့္သာ ေဟာသည္။
မဆိုးဘူး။ တားေရာ့ေတာ့ စိတ္၀င္စားတယ္။ ၀င္ေမးၾကည့္ဦးမွပဲ..။ကၽြန္ေတာ္
ျဖစ္ေနတာကို သူဆိုရင္ နားလည္ ႏိုင္မယ္ထင္တယ္..။
ေဟာခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က..
"ဆရာ တားေရာ့ ရွိပါသလား"
ပိန္ပိန္ပါးပါးႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ စာအုပ္ပံုၾကားက ထြက္လာပါသည္။ ၿပီးမွ..
"ဟုတ္ကဲ့..ကၽြန္ေတာ္ပါ။ ေဗဒင္ေမးမလို႕လား။ထိုင္ပါ"
ဆိုၿပီး သူ႔ေရွ႕က ခံုေလးေရွ႕မွာ ေနရာေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း
၀င္ထိုင္လိုက္ၿပီး ..ေျပာလိုက္မိပါတယ္။
" ေၾသာ္..ဆရာက ၀ိမုတၱိရသ စာအုပ္ကို ဖတ္ေနတာလား။ "
(၀ိမုတၱိရသ=လြတ္ေျမာက္ျခင္းအရသာ ေရးသူ-ဦးေသာ္ဇင္ )
သူဖတ္ေနေသာ စာအုပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ပါးစပ္မွ လြတ္ကနဲထြက္သြားျခင္းသာ
ျဖစ္ပါသည္။ ထားခဲ့ေသာ သူ႔စာအုပ္ကို မျမင္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာလိုက္ေတာ့
သူအံ့့ၾသသြားပံုရပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူ႔ခါးၾကားတြင္ညွပ္ ထားေသာ ဖုန္းက
အသံမည္လာပါသည္။
"ဆရာ ကေတာ္ဆီက ဖုန္းထင္တယ္။ သတိရလို႔ဆက္တာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ တစ္ခုခု
ပူဆာမလို႔ ထင္တယ္"
ကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး အျပင္ထြက္ၿပီး ဖုန္းေျပာေနပါသည္။
တေအာင့္ေနေတာ့ ျပန္၀င္လာပါသည္။ ထိုင္ၿပီး မွ ကၽြန္ေတာ့္ကို…
" ခင္ဗ်ားက ေဗဒင္ေမးမလို႔လာတာလား။ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးဆီကမွန္းဘယ္လိုသိတာလဲ။
ၿပီးေတာ့ ပူဆာမယ္လို႔ ေရာ ဘယ္လို သိေနတာလဲ။"
" ကၽြန္ေတာ္ေမးခ်င္တာလည္း အဲ့ဒါပဲဆရာ။ "
ဟု ေျပာလိုက္ပါသည္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ဆရာက
"ခင္ဗ်ား ဇာတာကိုတြက္ဖို႔ ေမြးသကၠရာဇ္ေျပာပါ"
"ကၽြန္ေတာ္က သိုက္ဖြား ၊ ၅ခုၾကြင္း စေနသားပါ။အေနာက္တိုင္းအလိုအရေတာ့
Gemini ရာသီခြင္မွာ
ေမြးတာပါ။"
သူက ခ်ေရးေနပါသည္။ ဆရာဇာတာစစ္ေနစဥ္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္က.
"ကၽြန္ေတာ္က ေရွ႕ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္ေတြ မသိခ်င္ပါဘူးဆရာ..။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ
ျဖစ္ေနတဲ့ ထူးျခားျဖစ္စဥ္တစ္ခုကို ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ေနတာလဲ သိခ်င္လို႔ပါ။
ၿပီးေတာ့ အေဆာင္ေတြ..ယၾတာေတြေခ်လိုက္ရင္ ေပ်ာက္သြားမလား သိခ်င္လို႔ပါ။"
ဆရာ တားေရာ့က နားမလည္သလို ၾကည့္ေနပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္..
"ေၾသာ္..ဆရာက ဗိုက္ေအာင့္ေနတာလား။
သြားပါဆရာ..သြားပါ။ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနပါ့မယ္။ရပါတယ္။ "
ဆရာလည္း မ်က္ႏွာႀကီးရႈံ႕မဲ့ၿပီး ေနာက္ထဲသို႔ ၀င္သြားပါသည္။
ျပန္ထြက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အံ့ၾသတႀကီး ပံုစံမ်ိဳးႏွင့္ ေျပာပါေတာ့သည္။
"မင္း..မင္း..ဘာျဖစ္လို႔ ငါ့စိတ္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို သိသိေနတာလဲ"
ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ေမာေသာအသံျဖင့္ ….
"ကၽြန္ေတာ္ ဆရာ့ကို ေမးခ်င္တာလည္း အဲ့ဒါပါပဲ ဆရာရယ္.."
"ဘာ"
"ဟုတ္ပါတယ္..ဆရာ။ ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ေနလဲမသိပါဘူးဆရာရယ္။ကၽြန္ေတာ့္အနားက လူေတြရဲ႕
စိတ္ခံစားခ်က္ကိုအလိုအေလွ်ာက္ သိသိေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္ပါ
ျဖစ္ျဖစ္ေနတာ။အဲ့ဒါ ဘာေၾကာင့္
ျဖစ္ရတာလဲ သိခ်င္လို႔ပါ။"
ဆရာ တားေရာ့ က ကၽြန္ေတာ့္ကို မသကၤာသလို ၾကည့္ေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ပ်ာပ်ာသလဲ..
"မဟုတ္ဘူး ဆရာ..မဟုတ္ဘူး။ ဆရာ့ကို ပညာလာစမ္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္
ရိုးရိုးသားသား သိခ်င္လို႔
လာေမးတာပါ။ တစ္ကယ္ပါ။ ယံုပါဆရာ။"
ဆရာက ၀ုန္းကနဲ႔ ထရပ္လိုက္ပါသည္။ကၽြန္ေတာ္လည္း ျမန္ျမန္ ျပန္ျငင္းလိုက္ပါသည္။
"ကၽြန္ေတာ္ အထက္ကလာတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ပညာသည္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။"
ကၽြန္ေတာ္ ထပ္သိလိုက္ျပန္ပါသည္။
"ဟာ..ဆရာ .။ မဟုတ္ပါဘူးဆရာရယ္..။ အဲ့ဒါ ပိုဆိုးတယ္။ လံုး၀ မဟုတ္ဘူး"
ဆရာ တားေရာ့မ်က္ႏွာ ၿပံဳးလာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၀မ္းသာအားရၾကည့္ၿပီး …
"ဒါကေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္..ဆရာရယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို
ပညာေတြျမင့္တင္ေပးဖို႔ေရာက္လာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ထူးပါ။ ၾကြပါ
ဆရာ..ဒီဘက္ကိုၾကြပါ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာေလ ဘုရားရွိခိုးတိုင္း ပဌာန္းဆက္ရွိတဲ့
ပညာသည္ေတြက ပညာရပ္ထူး ေတြ သင္ေပးဖို႔ ဆုေတာင္းေနတာပါ။ အခုမွပဲ
ျပည့္ေတာ့တယ္။"
ဟာ..သြားၿပီ..မွားျပန္ၿပီ။ ဘယ္လိုရွင္းျပရမွန္မသိေတာ့ဘူး။ ကြိဳင္ဘဲဗ်ာ..။
"ၾကြပါ ဆရာ..ဘုရားခန္းကို ၾကြပါ။"
မဟုတ္ဘူး ဟု တြင္တြင္ျငင္းေနရင္း..ကၽြန္ေတာ္လည္း အျပင္သို႔
ျပန္ေျပးထြက္ခဲ့ပါသည္။ ဆရာ တားေရာ့ ကေတာ့ ဖိနပ္ေတာင္ မပါဘဲ အတင္းႀကီးကို
လိုက္ေခၚေနပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ဒုကၡပါပဲ..။ အေဖာ္ေတြေတာင္ ဘယ္ေတာ့လာမလဲ မသိပါဘူး။
သူကလာရင္ အေဖာ္ေတြ ပါတက္လြန္းလို႔ ေလ..။
ဟူး ကနဲ သက္ျပင္း ကိုသာ ခ်လိုက္မိပါသည္။ စိတ္ထဲမွလည္း ကယ္ေတာ္မူပါ
အရပ္ကတို႔ ဟု ေအာ္ခ်င္ေန ပါသည္။ ထိုသို႔ထြက္လာရင္း လမ္းတြင္
ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္မွ လိုက္လာရင္း ပခံုးကို လွမ္းဆြဲလိုက္ေသာ လူတစ္ဦးကို
ေတြ႔လိုက္ ရပါသည္။ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ေျပာလိုက္ပါသည္။
"ေက်ာ္စြာ..မနက္ကတည္းက ငါ့ကို ရွာေနတာမလား။"
ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုက္မိပါသည္။ ေက်ာ္စြာကေတာ့ အံ့ၾသေနဟန္ျဖင့္ ..
"မင္း ဘယ္လို သိေနတာလဲ။"
"မင္း ခ်မ္းၿငိမ္းနဲ႔ေတြ႕ၿပီးသြားၿပီ မဟုတ္လား။"
"ဒီဘက္မွာ ရွိႏိုင္တယ္လို႔ မင္းကို ေျပာလိုက္တယ္ေလ.."
အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေတြ ညစ္ညစ္ေနတာ..။ ေျပာျပရင္လည္း ဘယ္သူမွ
ယံုမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ယံုတာ မဟုတ္ဘူး။
သူဘာလိုခ်င္လို႔ လိုက္ရွာေနတာလဲ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
"ေရာ့ မင္းလိုခ်င္တဲ့ စာမူ။ ျပန္ေတာ့"
ကၽြန္ေတာ္ဘ၀ရဲ႕ လူသားမဆန္မႈေတြကို ကၽြန္ေတာ္ စတင္ စိတ္ညစ္လာပါသည္။
ဒီျပႆနာေတြရဲ႕ အစ ကေတာ့ နတ္သမီးေၾကာင့္ပါ..။ ဟုတ္ပါတယ္..။အျပင္မွာ
ေတြ႕ဘူး ျမင္ဘူးရန္ မလြယ္တဲ့ နတ္သမီးကို ေတြ႕လိုက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း
အခုလို ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ျဖစ္လာေစေတာ့တာပါပဲ..။
အခန္း (၂)
နတ္သမီးေရ..
ရႏိုင္မယ္ဆိုရင္ .နင့္ရင္ခြင္ထဲကို
ငါ ၀င္ၾကည့္ခ်င္တယ္..။
အ၀င္အ၀ေရာက္ရင္..
ငါက လက္မွတ္တစ္ေစာင္ထုတ္ေပးမယ္..။
နင္က လက္မွတ္ကို တစ္၀က္ ဆုတ္ၿဖဲလိုက္တယ္။
အံ့ၾသစရာပဲ..
နင္ကရံုေစာင့္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။
လက္မွတ္ကို တစ္၀က္ ဆုတ္ၿဖဲလိုက္တာက..
၀င္ခြင့္ျပဳတာလား..။
ဒါမွ မဟုတ္..?
ဒီေန႔ေတာ့ မေန႔က Email ေတြဖြင့္ၾကည့္ကူးခဲ့ၿပိး ကၽြန္ေတာ့္ကို
ေမးထားတဲ့ေမးခြန္းေတြကို ျပန္ေျဖဖို႔ စာစီေနပါ ေတာ့သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကလည္း
ဘာေတြေမးမွန္းလဲမသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေမးခြန္း ဖတ္လို႔မၿပီးေသးဘူး။
ေျဖရမွာကို သိႏွင့္ေနၿပီ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔
အေရးႀကီးပါတယ္လို႔ေတြးၿပီး ေျဖေပးလိုက္ပါေတာ့သည္။
သူဇာ ။ ။ ကိုကိုေမွာ္ဆရာရွင့္။ ကၽြန္မေယာက္်ားက ကၽြန္မကို ခဏခဏ
သစၥာေဖာက္ တယ္ရွင့္။ အဲ့ဒါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲရွင့္။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာေလး ။ ။ ခဏခဏသစၥာရွိေပးလိုက္ပါ။ အဆင္ေျပသြားပါလိမ့္မယ္။
Eversmilelady။ ။ ဆရာ..သမီးခ်စ္သူကသမီးကို
အရမ္းခ်စ္တယ္လို႔ေျပာပါတယ္။အဲ့ဒါ ယံုၾကည္သင့္ပါ သလားရွင့္။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာေလး ။ ။ယံုၾကည္သင့္ပါတယ္။ သူေျပာေနသမွ်ေပါ့ဗ်ာ။
သူနဲ႔သြားရင္ေတာ့ ေရသန္႔ဗူး တစ္ဗူး ေတာ့ ေဆာင္ထားလိုက္ပါ။ အိုင္ေတြ႔လို႔
ေျခေဆးခ်င္ရင္ ေရသန္႔ဗူးထဲက ေရနဲ႔ သမီး ကိုယ္တိုင္ ေဆးေပးလိုက္ပါ။
ဒါဆိုရင္ ေသခ်ာေပါက္ ယံုၾကည္လို႔ရေနပါမယ္။
ေ၀သာလီေမာင္ေက်း။ ။ေမွာ္ဆရာ..က်ေနာ့္ေပါင္မွာအိမ္ေျမွာင္ပံုစုတ္ထိုးထားပါတယ္။
အဲ့ဒါ သိဒိၶတက္ လာေအာင္ ဘာလုပ္ရမလဲခင္ဗ်ာ။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာေလး ။ ။တစ္ေန႔ကို သိဒၶိ လို႔ အႀကိမ္ေရ
(၆၀)တိတိလူစည္ကားတဲ့ေစ်းေရွ႕မွာ သြားသြား ရြတ္ေပးပါ။ ရက္ေပါင္း
(၆၀)ျပည့္ရင္ သင္ေအာင္ျမင္ပါၿပီ။ (၁)ပတ္လွ်င္ တစ္ေစ်း သြားရြတ္ေပးပါ။
မၾကာခင္ ေရာက္သြား မွာပါ။ စိတ္ခ်ပါ..။
ေမာ္လၿမိဳင္သူေလး။ ။ကိုကိုေမွာ္ဆရာေလးရွင့္။ကၽြန္မမွာ
အခ်စ္ေရးဆိုင္ရာကိစၥရပ္တစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလိုပါရွင္..။ ကၽြန္မကို
အိပ္က အရာရွိတစ္ေယာက္နဲ႔ သေဘာတူထားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မမွာလည္း
ခ်စ္သူရွိေနပါတယ္။မၾကာခင္မွာ ယူၾကဖို႔ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ
ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။ဒီႏွစ္အကုန္မွာ ယူၾကမွာပါရွင့္။ အိမ္ကေတာ့
ဒီႏွစ္၀ါကၽြတ္ရင္
ျမန္းေပးမယ္လို႔ေျပာေနပါတယ္။ကၽြန္မဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနပါသည္။
အႀကံဥာဏ္မ်ားေပးပါဦးရွင့္။ ကၽြန္မကေတာ့ (၂)ေယာက္စလံုးကို ဘယ္လို
လုပ္ရမွန္း မသိဘူးျဖစ္ေနပါသည္။အိမ္ကိုလည္း
စိတ္မညစ္ေစခ်င္ဘူး။ခ်စ္သူကိုလည္း စိတ္မညစ္ ေစခ်င္ဘူး။ကူညီပါရွင္..
ကိုကိုေမွာ္ဆရာေလး ။ ။အင္း..သူေျပာပံုကလည္းတစ္မ်ိိဳးႀကီးပဲ..။
မထူးပါဘူးဗ်ာ..။ ဒီလိုလုပ္..။
ခ်စ္သူနဲ႔အရင္ညိွလိုက္ပါ။ ဘယ္ေတာ့ယူၾကမလဲ။ ဒီႏွစ္အကုန္လား။ဒါဆို ဒီႏွစ္
မကုန္ခင္ အိမ္ကေပးစားတဲ့သူကို အရင္ယူလိုက္မယ္။ ခ်စ္သူက ယူႏိုင္ၿပီဆိုရင္
ယူ ထားတဲ့သူကို ျပႆနာရွာၿပီး ကြဲလိုက္မယ္။ ျဖစ္လား..လက္ခံလား.. သေဘာထား
ႀကီးလား လို႔ ေမးလိုက္ပါ။ သူကလက္ခံတယ္ဆိုရင္.. အိမ္ကေပးစားတဲ့သူကို
လံုး၀မယူပါနဲ႔။ ခ်စ္သူကိုပဲ ေစာင့္ၿပီး လက္တြဲလိုက္ပါ။ အကယ္၍ခ်စ္သူက
လက္မခံဘူး။ ေမာ္လၿမိဳင္သူေလးကို အျပစ္ေတြတင္မယ္။ ရုပ္ရွင္ထဲကလိုစကားေတြ
ေျပာမယ္ဆိုရင္..ရုပ္ရွင္ထဲကလို အိမ္က ေပးစားတဲ့သူကို ယူလိုက္ပါ။ ေရရွည္
အဆင္ ေျပသြားပါလိမ့္မယ္။ ဟုတ္ၿပီေနာ္..။
ဒီေန႔အဖို႔ေတာ့ ေတာ္ေလာက္ၿပီဟုေတြးရင္း အိပ္စက္ခြင့္ကို နတ္သမီးထံမွာ
ေတာင္းလိုက္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ကံမေကာင္းပါ။ တစ္ညတည္းနဲ႔ အိပ္မက္ (၃) ခု
ဆက္တိုက္မက္ပါေတာ့သည္။
အခန္း(၃)
အိပ္မက္(၁) ကေတာ့ ဒီလိုပါ။
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ျမဴးေဆာ့ကစားေနပါသည္။
ကေလးမ်ားလို ဂ်င္ေပါက္တမ္း၊ ထမင္း ခ်က္တမ္း၊ လင္မယားလုပ္တန္းတို႕ေတာ့
မဟုတ္ပါ။ ထို႔သို႔ကစားရမည့္အရြယ္ေတြလည္းမဟုတ္ၾကပါ။ ကုလား ကားထဲကလို
ပန္းၿခံထဲမွာေလွ်ာက္ေျပးေနပါသည္။
ေကာင္မေလးက အေတာ္လွပါသည္။ ႏွင္းပြင့္ေတြၾကားမွာ
ႏွင္းပြင့္ျဖဴေလးလိုေခ်ာေမာလွပေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
ဘာမေျပာညာမေျပာဘဲနဲ႔ လက္တြဲၿပီးေလွ်ာက္ေျပးေနပါသည္။ ကုလားကားထဲကလိုေတာ့
လိုက္က ေနတဲ့သူေတြ ေတာ့ မပါပါ။ ေဘးကလူေတြကေတာ့ အင္းဂလိပ္ကားထဲကလို
ခဏၾကည့္ယံုသာ ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္ ဆက္လုပ္ ေနပါေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္းေျပးလြားေနတာကိုရပ္လိုက္ၿပီး ျမန္မာကားထဲကလို
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ ၾကည့္ေန လိုက္ပါသည္။ ေကာင္မေလးက လွလိုက္တာ..။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿပံဳးၿပီးၾကည့္ေနပါသည္။ ၿပံဳးၿပီးၾကည့္ေနပံုမွာ
တစ္ခုခုလိုေန ပါသည္။
"တစ္မ်ိဳးပါလား။"
ကၽြန္ေတာ္ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ေနပါသည္။ ေကာင္မေလးက ထပ္ၿပံဳးျပပါသည္။
ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ..
"ဟာ"
"ထပ္ၿပံဳးျပပါလား"
"အင္း"
ေကာင္မေလးကၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးႀကီးကိုၿပံဳးျပပါသည္။
ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ..ေကာင္မေလးမွာ သြားေတြမရွိပါ..။ ဟာ..ဘာေတြစားၿပီး
ဒီေလာက္ႀကီးလာပါလိမ့္။
"အား"
ဟု ေအာ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ အက္ရွင္ကားထဲကလို TAXI ကားတစ္စီးကိုတားၿပီး
အျမန္တံခါးဖြင့္၀င္လိုက္ကာ..
"ေမာင္း ေမာင္း..ေမာင္းခ်င္တဲ့ေနရာကိုေမာင္း"
ကားေမာင္းထြက္လာခ်ိန္မွာ..အိပ္မက္ကလန္႔ႏိုးလာပါေတာ့သည္။
ထိပ္လန္႔တႀကီးႏွင့္ ေရထေသာက္ကာ..
"ဘာလဲကြ..အိပ္မက္ကလဲ..ဂယ္ဘဲ။"
ျပန္ေတြးမိၿပိးေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျပန္အိပ္မေပ်ာ္ေသးပါ။
တစ္နာရီေလာက္ၾကာမွ..ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါသည္။ နတ္သမီးတို႔
လုပ္လိုက္ရင္..အဲ့လိုႀကီးပဲ..။ တစ္ကယ္..။

အိပ္မက္ (၂)
ဒုတိယအိပ္မက္ ကိုမက္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ကအီဂ်စ္ၿမိဳ႕ေဟာင္းတစ္ခုထဲကိုေရာက္ေနပါသည္။ကၽြန္ေတာ့္
ေရွ႕မွာလည္း မံမီရုပ္ႀကီးတစ္ခုရွိေနပါသည္။
ပတ္တီးေပါင္းမ်ားစြာန႔ဲ..စိတ္ပ်က္စရာႀကီးဗ်ာ..။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္
ကိုၾကည့္ေနတယ္။
"ေဟ့ေကာင္"
"ခညာ"
"မင္းဘာလာလုပ္တာလဲ"
"ဗ်ာ"
"ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူးခင္ဗ်။"
ေသၿပီးသားမံမီႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားေတြလာေျပာေနတယ္ လို႔ စိတ္ထဲမွာေတြးမိၿပီး ..
"ခင္ဗ်ားက ေသၿပီးသားမလား။ဘာလို႔စကားေတြလာေျပာေနတာလဲ"
ထပ္ေမးတယ္..။
"ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲ"
"ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲ့ဒါကိုပဲ စဥ္းစားေနတာ"
"ဘာကြ"
"တစ္ကယ္ေျပာတာ..ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာလို႔ဒီထဲကိုေရာက္ေနမွန္းကိုမသိဘူး။"
"မင္းေျပာတာကို ငါ နားမလည္ဘူး။မင္းၾကည့္ရတာ..ေမာ္ဒန္ကဗ်ာဆရာလား"
"ကၽြန္ေတာ့္ကို အထင္ႀကီးပံုရတယ္။ ဟုတ္တယ္"
လို႔ ခပ္တည္တည္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဲ့လိုေျပာလိုက္ေတာ့မွ သူက ၿပံဳးၿပီး
"ငါ ထင္သားပဲ"
အားရ၀မ္းသာနဲ႔ ဆက္ေျပာပါတယ္။
"ငါလဲ ကဗ်ာေရးတာ ၀ါသနာပါတယ္ကြ။ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြေရးထားတယ္"
"ဗ်ာ"
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ညစ္သြားပါသည္။ နဂိုကတည္းက
မဆီမဆိုင္ေနရာကိုေရာက္ေနတာ..အခုလိုေတြ ေတြ႔ျမင္ေန ရေတာ့ ပိုၿပီး
စိတ္ညစ္သြားပါသည္။ စိတ္ထဲမွလည္း နတ္သမီးေရ..ကယ္ပါဦးလို႔
ဟစ္ေအာ္ခ်င္ပါသည္။
မံမီႀကီးကေတာ့ ဆက္ေျပာပါသည္။
"ငါ ေရးထားတဲ့ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာကို ဖတ္ၾကည့္ပါဦး"
သူေရးထားတာက မနီကေလး ကဗ်ာကို ျပန္ေရးထားတာပါ။ မူရင္းကို
အရင္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ မံမီေမာ္ဒန္ ကဗ်ာ ကို ဖတ္ၿပီး
ေၾကာင္သြားမွာစိုးလို႔ပါ။ ေစတနာေတြေပါ့ဗ်ာ။
မနီကေလး ဘယ္ကလာ.စာသင္ေက်ာင္းကိုလာ
မနီကေလးဘယ္ကိုသြား စာသင္ေက်ာင္းကိုသြား
စာသင္ေက်ာင္းက ဘာေတြသင္ စာေရးစာဖတ္သင္
စာေရးစာဖတ္ဘာလုပ္ဖို႔ မနီကေလး လိမၼာဖို႔
သူေရးထားတာကေတာ့ ဒီလိုပါ..။ခံစားၾကည့္ပါဦး ။မံမီႀကိးကေတာ့
တြံ႔ေတးသိန္းတန္ အသံနဲ႕ေျပာေနတာပါ။
စာသင္ေက်ာင္းကို လာေနတဲ့ မိန္းကေလးငယ္ကေတာ့ မနီျဖစ္ပါတယ္။ သူလာေနတာ
စာသင္ေက်ာင္းကိုပါ။ လမ္းအဆံုးတစ္ေနရာမွာ
စာသင္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရွိေနပါတယ္။ စာသင္ေက်ာင္းကေတာ့ မနီကေလးကို တစ္ခုခု
သင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။သင္ၾကားေပးမယ့္ တစ္ခုခုကေတာ့ မနီကေလး
လိမ္မာဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ မနီကေလး လိမ္မာပံုမ်ား စာေရးစာဖတ္ ေတြ
သြားသင္ေနပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ညစ္သြားပါတယ္။ သူကေတာ့ ေမးရွာပါတယ္.။
"ဘယ္လိုလဲကြ။ေကာင္းရဲ႕လား"
"ေျပာရမွာ အားနာတယ္"
"ခင္ဗ်ားပတ္တီးေတြက ဘာလို႔ ပတ္ထားတာလဲ။အနာေတြရွိလို႔လား။ဒါမွ မဟုတ္
ျမန္မာျပည္လာၿပီး ေတာင္းစား မလို႔လား"
"ဘာကြ။ မင္းစကားလမ္းေၾကာင္းမလႊဲနဲ႔။ငါေမးတာကိုေျဖ"
"တစ္ကယ္ ေျဖရမွာလား"
"ေအး အဲ့ဒါပဲ ငါသိခ်င္တာ"
ေရႊမန္းတင္ေမာင္ အသံနဲ႔ အမယ္မင္း ေျပာရပါေတာ့မယ္ ဘိုးဘိုးႀကီးရဲ႕လို႔သာ
ေအာ္လိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။ တစ္ကယ္ပါဗ်ာ..။ စိတ္ညစ္တယ္..။ နတ္သမီးလည္း
ကၽြန္ေတာ့္ျဖစ္ပံုကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္ေနမလားပဲ.။ လုပ္ထား ဦးေပါ့
နတ္သမီးရယ္..။
ကၽြန္ေတာ့္ကို အိပ္ခြင့္မေပးယံုမွ်မက ဘာေတြဘယ္လို
ျဖစ္မွန္းမသိေအာင္လုပ္ထားတာ.. ခင္မ်ားေလး အလွည့္က်မွ လံုခ်ည္ကို
မီးတက္ရႈိ႕ပစ္မယ္လို႔ စိတ္ထဲကေန ေတြးေနမိပါသည္။
အဲ့..ၾကားသြားၿပီလားမသိဘူး။ ဘြာေတးေနာ္..။
"ျမန္ျမန္ေျပာကြာ။ငါ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး"
"အဲ့ အဲ့လိုကဗ်ာေတြ ရွိေသးလား"
"ရွိေသးတာေပါ့ကြ။ ငါကမေသမခ်င္းကဗ်ာေတြေရးသြားမယ့္ မံမီကြ"
"မံမီဆိုတာ ေသၿပီးသားမဟုတ္လား"
"ေအာင္မာ..ေဟ့ေကာင္ ..ငါေမးတာကိုပဲေျဖ"
"ဟုတ္ကဲ့..ဆက္.ဆက္မေရးေတာ့ရင္ ပိုေကာင္းမယ္။"
"ဘာကြ"
မံမီႀကီးစိတ္ဆိုးသြားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေျပာမိေျပာရာ ေျပာလိုက္ပါသည္။
"ဟုတ္တယ္..အေကာင္းေျပာတာ"
"ဘာအေကာင္းလဲကြ"
"မနီက ခင္ဗ်ားကို တရားစြဲလိမ့္မယ္။ သူ႔ခြင့္ျပဳခ်က္မယူဘဲ
သူ႔ကိုအသံုးခ်ၿပီးေရးထားလို႔"
"ငါတို႔ အႏုပညာသည္ေတြမွာလည္း အဲ့ဒါက ဒုကၡတစ္ခုပဲေနာ္"
မံမီႀကိး စိတ္ေလသြားပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲသြားပါသည္။ ၿပီးမွ ..
"ေနပါဦးကြ..အဲ့ဒီမနီက ဘယ္မွာေနတာလဲ"
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္နားမွာ.."
"အခုဘာလုပ္ေနလဲ"
"ပဲျပဳတ္ေရာင္းေနတယ္"
"ေဟ..ခဏေနဦး ။ ငါခံစားမလို႔"
"ေၾသာ္.."
ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပါသည္။
ဘယ္နဲ႔ဗ်ာ..မဆီမဆိုင္..ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ရွာေနတယ္။ ေျပာမယ့္သာ ေျပာရတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္လည္းဒုကၡတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနပါတယ္။ ရုတ္တရက္ မံမီႀကီးက..
"ေန႔ေတြ ညေတြ မရွိရင္ ေနမင္းနဲ႔ လမင္းဟာ ကြယ္ေပ်ာက္ရေတာ့မယ္"
"ဗ်ာ..ဟုတ္ကဲ့"
"သူ ကိုယ္တိုင္ေသဆံုးရေတာ့မယ့္ စ်ာပနကို သူကိုယ္တိုင္ လိုက္မပို႔ႏိုင္ေတာ့ဘူး"
"အင္း…အဲေလ..ဟုတ္ကဲ့"
"စံပယ္ေတြ ေၾကြသက္တာကိုလက္ခံေပးရင္း ကမၻာေျမႀကီးဟာေၾကကြဲလာတယ္ "
ဟိုးတေလာက ရွမ္းျပည္မွာ ေျမျပိဳတာကို ဒီမံမီႀကီး ဘယ္လိုသိသြားပါလိမ့္။
ဘုရား..ဘုရား..ေရႀကီးတာေတြ ဆက္လာဦးမလားမသိဘူး။ ဘာဆက္ေျပာဦးမလဲ မသိဘူး။
ကယ္ၾကပါဦးဗ်ာ.ကၽြန္ေတာ့္ကို မကယ္ႏိုင္ၾက ေတာ့ဘူးလား။
"အင္း..ဟုတ္"
"ေၾသာ္..မနီရယ္.."
ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကိုစိတ္ညစ္ေနပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ..၀ုန္းကနဲ႔
အသံၾကားလိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ လန္႔ႏိုးသြားပါသည္။ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
ငတိုး ဆိုတဲ့ ေၾကာင္ ခုန္ခ်လိုက္တာပါ။
ေၾသာ္..ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ေၾကာင္ ကယ္ေပလို႔..။
သတိရလိုက္ျပန္ပါသည္။ နတ္သမီး…သူလုပ္တာ..သူ႔ေၾကာင့္..။ ဟုတ္တယ္..။
ေနာက္တစ္ခြက္ ေရေသာက္ ရျပန္ ပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ေသးေပါက္ရျပန္ပါသည္။
ဒုကၡ..ဒုကၡ..။ ဆုေတာင္းမွားခဲ့ေလသလား..အခ်စ္ရယ္..။ သီခ်င္းကို Hip Hop
သံစဥ္သြင္းၿပီး ေအာ္ဆိုလိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။နာရီကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည
(၂) နာရီေက်ာ္ေနပါသည္။ ဆက္အိပ္ဦးမွ မနက္က်ရင္ သြားစရာေတြ ရွိေသးတယ္။
အိပ္မက္ (၃)
အမွတ္မရွိပါ ဆက္အိပ္မိျပန္ေတာ့ တတိယအိပ္မက္ကို ထပ္မက္ပါသည္။ ေနာက္ဆိုရင္
အိပ္စက္ခြင့္ကို နတ္သမီး ဆီမွာ မေတာင္းေတာ့ပါဘူးဗ်ာ..။ တစ္ကယ္ပါ..။ လူကို
ေပ်ာ္ေအာင္မထားဘူး။ လိုခ်င္တာ မေပးဘဲ.. မလိုခ်င္တာေတြပဲ
လာေပးေနတယ္..တစ္ကယ္..။
ဒီတစ္ေခါက္ေရာက္ေနတာက
အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာပါ..။ဘယ္လို..ဘယ္လိုေရာက္ေနမွန္းလည္း မသိပါဘူး။
ဘယ္သူမွလည္း မရွိဘူး။ ဘယ္သူ႔ဧည့္ခန္းလဲ..ဘယ္ကဧည့္ခန္းလဲဆိုတာလဲ မသိပါ။
ဘယ္သူမွလည္း ထြက္မေတြ႔ၾကပါ။ ထိုင္ရတာၾကာေတာ့ ပ်င္းလာပါသည္။ သူ႔ဘာသာသူ
အားအားယားယား လာထိုင္သလို ျဖစ္ေနပါသည္။
"ငါ ဒီမွာလာထိုင္ေနတာ အိမ္ရွင္ေတြကမသိၾကဘူးလား"
ၾကာလာေတာ့ ေနာက္ေက်ာမလံုသလို ျဖစ္လာပါသည္။ ထြက္သြားရင္ေကာင္းမလားဟု
ေတြးေနမိပါသည္။ ထြက္သြားရင္ေကာ..လူမရွိတဲ့အိမ္ထဲကထြက္လာတာကို
တစ္ေယာက္ေယာက္က ေတြ႕သြားရင္..ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
ထိုင္ေနရင္ေကာ..တစ္ေယာက္ေယာက္က ၀င္လာရင္..ဘယ္လို လုပ္မလဲ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္က်ဴးလြန္ သလို ခံစားလာရပါသည္။
ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းလဲမသိေတာ့ပါ။ ဘုရား..ဘုရား။
ထိုအခ်ိန္တြင္..ခန္းစီး ျပတင္း၀မွ ေလေအးတစ္ခ်က္က ေ၀့၀ိုက္
တိုက္ခိုက္လာပါသည္။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္ လန္႔ႏိုးသြားျပန္ပါသည္။
ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ..မအိပ္ေတာ့ပါဘူး။ ထြက္ထိုင္ေနတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ မနက္
ေလးနာရီလည္း ထိုးေနပါၿပီ။ မေန႔က တစ္မ်ိဳး ဒိေန႔တစ္မ်ိဳး
မရိုးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ စိတ္ညစ္တယ္။
အခန္း (၄)
ဖုန္းလာတယ္ဆိုလို႔ သြားကိုင္လိုက္ပါတယ္။ ဘယ္သူလဲေမးေတာ့ မေျဖပါ။
"ကိုကိုေမွာ္ဆရာေလးလား"
"ဟုတ္ပါတယ္..ခင္ဗ်ားဘယ္လိုသိတာလဲ။"
"အံ့ၾသေနတာလား။ မအံ့ၾသပါနဲ႔ေနာ္။ ညကအိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား"
"ဗ်ာ..ခင္ဗ်ားကဘယ္သူလဲ။ဒီအေၾကာင္းကို ဘယ္လိုသိေနတာလဲ"
"တို႔ က နတ္သမီးေလ..ညက ဘာလို႔အျပစ္တင္ေနတာလဲ..နတ္သမီးကို"
"ဗ်ာ.."
"ဘယ္လိုလဲ…ေမွာ္ဆရာေလး အံ့ၾသသြားတာလား"
"ဗ်ာ.."
"မဗ်ာန႔ဲေလ..ညက အိပ္မေပ်ာ္ဘူးမလား"
"ဟုတ္တယ္။။ခင္ဗ်ား ဘယ္လုိသိလဲ။ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး။"
"တို႔ကို ေမွာ္ဆရာေလးကသိပါတယ္။ ညကေတာင္ အိပ္ခြင့္ေတာင္းေသးတယ္ေလ.."
"ေမွာ္ဆရာေလး စိတ္ေတြေရာ လတ္ဆတ္လန္းဆန္းရွိရဲ႕လား"
"မရွိဘူး"
ကၽြန္ေတာ္၏ ဘုေတာ့သံေၾကာင့္ တစ္ဖက္မွေကာင္မေလးကရယ္ပါသည္။
"ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမွာ္ဆရာေလးလို႔ မေခၚပါနဲ႔ဗ်။နာမည္ရွိတယ္"
"သိတယ္ေလ..ရန္ႏိုင္ျပည့္စံုထူး။ေခၚရတာရွည္လို႔ "
"ဘာထူးလဲဗ်။ ကိုကိုေမွာ္ဆရာေလး လဲေခၚရတာ ရွည္တာပဲကို"
"အဲ့လိုပဲ ေခၚခ်င္တယ္"
"အင္း..မွားေတာ့မွားေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္အသိထဲကမ်ားလား"
"မဟုတ္ပါဘူး။ ဒို႕ကို ေမွာ္ဆရာေလး မသိေသးဘူး"
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့ပါ။အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ..
"လိုရင္းကိုေျပာဗ်ာ။လုပ္စရာေတြ ရွိေသးတယ္"
"ဒီညလဲ လာခဲ့ဦးမယ္ေလ။ ေမွာ္ဆရာေလးကို ႀကိဳပြိဳင့္ လုပ္ထားတာ"
"ဟာ..မလာနဲ႔ေလ.."
"ရဘူး။ လာမွာပဲ"
သြားၿပီ။ ဖုန္းခ်သြားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာလုပ္၇မွန္း မသိေတာ့ပါ။
အခန္း (၅)
"ေဟ့ေကာင္ ျပည့္စံု "
"ေရာက္တာၾကာၿပီလား။မင္း လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ဘက္ထြက္သြားတယ္လို႔ မင္းအေမ
ေျပာလို႔ လိုက္လာတာ"
"ေအးကြာ..ငါလည္း ပ်င္းပ်င္းရွိလို႔ လာထိုင္ေနတာ။ ဘာေသာက္မလဲ"
"ေကသီပန္"
"ဘာကြ"
"မွားလို႔..က်ဆိမ့္"
"ဘာကိစၥလဲ"
"ဒီေကာင္ကြာ..ေက်ာ္စြာေပါ့။အိမ္က မိန္းမေပးစားေနလို႔"
"ယူလိုက္ေပါ့ကြ။ ငါ့လာေျပာေနရသလား"
ဒီေကာင္ေတြ လာလိုက္ရင္ ဘာမွန္းလည္း မသိဘူး။ ဒီလို ကိစၥမ်ိဳးေတြႀကိးပဲ။
အဲ့ဒါ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ။ တင့္ဆန္းက ၀င္ေျပာပါသည္။
"ခ်စ္သူ ရည္းစားေလးဘာေလး ရွာမလားလို႔ ေတြးၿပီး မင္းကိုလာရွာတာ"
"ရွာေပါ့ကြ။ငါနဲ႔ အလြတ္ႀကီးဟာကို"
"မဟုတ္ဘူးေလ။မင္းက ဒီကိစၥေတြမွာ ကၽြမ္းက်င္တယ္ေလ"
"ဟာ..မဆိုင္တာ..ငါ့မွာေတာင္ ရည္းစားမရွိတာ..ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ"
"ဟာ..အဲ့လိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ မင္းဆီက အႀကံဥာဏ္ေလးမ်ား ရမလားလို႔"
"ရွာေလ..မိန္းမ မရွားပါဘူး"
"မိန္းမ မရွားေပမယ့္ ခ်စ္သူရည္္းစားရဖို႔ ရွားတယ္ကြ"
စိတ္ညစ္တယ္။ လူကို ဘာမ်ားမွတ္ေနလဲ မသိပါဘူး။ ဒါမ်ိဳးေတြႀကီးပဲ
ေတြ႕ေတြ႕ေနရတယ္။စကားေတြက အေပ်ာ္ သေဘာမွ အေလးအနက္သေဘာဆီသို႔
ေရြ႕လ်ားလာပါသည္။ မင္းကို က အခုမွ ၀င္ေျပာပါ ေတာ့သည္။
"ငါတို႔အားလံုး မင္းနဲ႔ေတြ႔မွ ျဖစ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး မင္းကို လာရွာတာကြ"
"ဘုရားေရ..ေသာက္ေတာ္ေရ..ဘယ္လုိျဖစ္ရတာတုန္း"
"မင္းက ကဗ်ာဆရာေလကြာ။ အြန္လိုင္းေပၚမွာလဲ ေမတၱာေရးရာ ကိစၥရပ္ေတြကို
တာ၀န္ယူ ေျဖရွင္း ေပးေနတာေလ။"
"ငါတို႔ထက္ပိုၿပီး နားလည္တယ္ေလ.."
အားလံုးက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ၀င္ေျပာပါသည္။သက္ျပင္းကိုပဲ ပိုက္ဆံမေပးရလို႔
ျပင္းျပင္း ခ်လိုက္မိပါသည္။ ၿပီးမွ..
"ကဲ.ေျပာ၊ဘာကို သိခ်င္တာလဲ"
"သူကကြာ…အိမ္ကေပးစားတာကို မယူခ်င္ဘူး။ရွာၾကည့္ခ်င္တယ္။အဲ့ဒါ
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ေတြ႔ႏိုင္လား ဆိုတာ သိခ်င္လို႔ေဟ့။မင္းက သူမ်ား
စိတ္ကိုလည္း သိတယ္ဆိုေတာ့ သိမ်ား သိႏိုင္မလား လို႕ကြာ"
"ေအး …ဟုတ္တယ္။ငါျဖစ္ခ်င္ေနတာ အဲ့ဒါပဲ"
အခုမွ ေက်ာ္စြာက ေျပာပါသည္။ မင္းကိုေတြ႔ခ်င္တာ အဲ့ဒါပဲလို႔လည္း ေျပာပါသည္။
"ဒီေန႔ေတာ့ ျပန္ေတာ့မယ္ကြာ..ငါ့ စိတ္ေတြ နည္းနည္းေထြေနတယ္
မေျပာခ်င္ေသးဘူး။မင္းတို႔ နက္ဖန္လာခဲ့"
ဟု ေျပာၿပီး အိမ္ကို ျပန္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့.. သားေရ..ဖုန္းလာေနတယ္။လို႔ အေမကေျပာပါသည္။
"ေမွာ္ဆရာေလး"
"ဟိုေန႔က ေကာင္မေလး…နတ္သမီးဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး"
"ဟုတ္တယ္ေလ"
"ေျပာ..ဘာကိစၥလဲ"
"ျပည့္စံု မရွက္ဘူးလား"
"ဗ်ာ..ဘာကို ကၽြန္ေတာ္က ရွက္ရမွာလဲ"
"ကိုယ္ျဖင့္ ဘာမွ မသိေသးပဲနဲ႔ သူမ်ားေတြကို ဆရာႀကီးလုပ္ေနတာ"
"ဘာလဲဗ်..ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ဘူး"
"ကိုယ္တိုင္ျဖင့္ အခ်စ္အေၾကာင္း ဘာမွ မသိပဲနဲ႔ သူမ်ားေတြကို ေလွ်ာက္ အႀကံေပးေနတာေလ"
"ဟမ္"
"ဒီေန႔ေလ..ျပည့္စံု လပ္လ်ားလပ္လ်ားလုပ္ေနတာေလ.."
"ခင္ဗ်ား နဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲဗ်။ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနတာကို ဘာလို႔ သိေနတာလဲ။
ခင္ဗ်ားကေရာ ဘယ္လို သိေနတာလဲ"
"အလိုလို သိေနတာေလ..မယံုဘူးလား"
"မျဖစ္ႏိုင္တာ"
"ဟုတ္တယ္..ေတြးမေနနဲ႔။တို႔က ျပည့္စံုအသိထဲကမဟုတ္ဘူး။ ျပည့္စံု
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လဲမသိဘူး။"
"အင္း..တစ္ခုခုေတာ့မွားေနၿပီ"
"ဘာမွေလွ်ာက္မေတြးနဲ႔။ တို႕က ေမွာ္ဆရာေလးဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာေတြ
အကုန္သိတယ္။အခုေတာင္ ခရီးသြားခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား ၊ အဲ့ဒါလည္း
တို႕ကသိတာပဲ၊ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္..တာ့တာ"
"ခဏေနပါဦး။ ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ"
"တို႔က အၾကားအျမင္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ေဗဒင္ဆရာမလည္းမဟုတ္ဘူး။တျဖည္းျဖည္းေတာ့
သိလာမွာပါ။တို႔က နတ္သမီးေလ..ခစ္..ခစ္"
ဖုန္းခ်သြားပါသည္။
အခန္း (၆)
ေမးခြန္းေတြ..ေမးခြန္းေတြ.အမ်ားႀကီးပဲ..ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕မွာ
၀ိုင္၀ိုင္းလည္ေနပါသည္။ဘာမွမစဥ္းစားခ်င္တာနဲ႔
စက္ဘီးေလးကို ထုတ္ၿပီး ဆိပ္ကမ္းဘက္ထြက္လာပါေတာ့သည္။ဆိပ္ကမ္းဘက္မွာ
ထိုင္ေနရင္း ၾကည့္မိၾကည့္ရာ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနမိပါသည္။
ျပန္ေရာက္ရင္ တစ္ခုခုက ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည္ ဆိုတာကို စိတ္ထဲမွ အလိုလို
သိလာၿပီး မျပန္ဘဲႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း
မိန္းကေလးမွန္သမွ်ကို ဖုန္းေတြဆက္..အိမ္ေတြေလွ်ာက္လည္ၿပီး
ေလွ်ာက္ေမးၾကည့္ပါသည္။ ဘယ္သူမွ မဟုတ္ပါ။
ငါဟာ..မင္းလက္ခုပ္ထဲက ပန္းေပါ့..
ပန္လိုပန္..နမ္းလိုက နမ္းပါ။
မင္းကေတာ့ ငါ့လက္ခုပ္ထဲမွာ..
သမုဒၵရာ……။
ေျဖရပါဦးမည္။ ေပါက္ကရေမးခြန္းေတြကို..
ေနညိဳ။ ။ကိုကိုေမွာ္ဆရာလို ကၽြန္ေတာ္က စာေပေရးသားမႈမွာမကၽြမ္းက်င္ပါ။
ရည္းစားစာ ဘယ္လို ေရးရမလဲ ညႊန္ျပေပးပါခင္ဗ်ာ။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။စာရြက္ေပၚမွာ ေဘာပင္ကိုေထာက္ၿပီး ဘယ္ဘက္ကေန ညာဘက္ကို ေရးသြားပါ။
ရံုးပေတသီး။ ။ ဆရာေမွာ္..တစ္ရံုးထဲရွိေနတဲ့အကိုႀကီးက ကၽြန္မကို ခ်စ္ေနတာ
ညဘက္ေတြေတာင္ အိပ္လို႔ မရဘူးေျပာေနပါတယ္။ အဲ့ဒါ ျပန္ႀကိဳက္သင့္သလား
ေျဖၾကားေပးပါေနာ္။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ေသခ်ာစဥ္းစားပါညီမရယ္။ ညဘက္အိပ္မရေအာင္
ေဘာလံုးပြဲၾကည့္ေနလားမွ မသိတာ..။ ေန႔လည္ဘက္ေတြမွာ ခိုးခိုးအိပ္ေနလား
ေစာင့္ၾကည့္ေလ။ ေသခ်ာေလ့လာပါဦး။ စားပြဲခ်င္းနီးရင္.. ေဟာက္သံေတာင္
ၾကားရႏိုင္ပါတယ္။
ယဥ္ေက်း။ ။အကို ေမွာ္ဆရာရွင့္။ ယဥ္ေက်းမွာ ခ်စ္သူရွိပါတယ္။ အခု
ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း ယဥ္ေက်း ကို ႏွစ္သက္ေနပါတယ္။ သူ ခ်စ္ေနတ့ဲပံုကိုလည္း
ယဥ္ေက်း ခံစားလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာရယ္..ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ယဥ္ေက်း
သံေယာဇဥ္ရွိပါတယ္။ အခင္မင္လည္း မပ်က္ ခ်င္ပါဘူး။ သူကို ယဥ္ေက်းမွာ
ခ်စ္သူရွိေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ့ သူကလက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ဘက္ကမေလ်ာ့ဘူး။
အိမ္ေထာင္မက်မခ်င္း သူ႕မွာ ႀကိဳးစားခြင့္ရွိတယ္လို႔ေျပာၿပီး
ရိုးသားစြာနဲ႕ ႀကိဳးစားေနဆဲပါ။ အဲ့ဒါ ယဥ္ေက်း ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ..ညႊန္ျပပါဦး
အကို ေမွာ္ဆရာရွင့္။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ယဥ္ေက်းေရ..။ ညီမလို အျဖစ္မ်ိဳးက ေလာကမွာ ဘယ္ေတာ့မွ
မရိုးတဲ့ ဇာတ္လမ္းရိုးရိုးေလးပါ။ အကိုေမွာ္ဆရာကပဲ
ညႊန္ျပရမယ္ဆိုရင္..ဒီလိုလုပ္ပါေနာ္။
(၁) ယဥ္ေက်းအေနနဲ႔ ေသခ်ာရွင္းျပပါ။ အခင္အမင္လည္း မပ်က္ခ်င္ဘူးဆိုရင္
နားလည္မႈ တစ္ခုခုကို ရေအာင္ယူလိုက္ပါ။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ေက်နပ္ၿပီး
ေနာက္ဆံုးရလာဒ္ကို လက္ခံႏိုင္မယ့္ အေျခအေနမ်ိဳးေပါ့ကြာ..။
(၂) ယဥ္ေက်းဘက္ကလည္း ေသခ်ာတဲ့ ကတိတစ္ခုခုေပးလိုက္ပါ။ ၿပီးမွ
ကတိတစ္ခုခုကို ျပန္ ေတာင္းပါ။ နားလည္မႈ ရွိတဲ့သူဆိုရင္ လက္ခံပါလိမ့္မယ္။
နားလည္မႈမရွိတဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ ၀မ္းနည္းစြာပဲ စြန္႔ပစ္လိုက္ပါ။
(၃) ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ လက္ခံလို႔ရမယ့္အေျခအေနတစ္ခုခုရွိလို႔ ညီမေလးအေနႏွင့္
လက္ခံေပးႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ လက္ခံေပးလိုက္ပါ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုေတာ့ ေသခ်ာ
ရွင္းျပေပးထားပါ။ ေစတနာမွန္ရင္ ေရာင္ျပန္ဟပ္ပါတယ္ ညီမငယ္။
ဖူးစာဆိုတာကလည္း မျမင္ႏိုင္တဲ့အရာဆိုေတာ့ ဘာကိုမွ တရား
ေသတြက္လို႔မရပါဘူး။
ပီတိ။ ။ ဆရာေတာ္..အဲေလ..ဆရာေမွာ္ဆရာခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္
ခ်စ္ေနရတဲ့ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ အခုျဖစ္ေနတာက သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို
အနားေတာင္ အကပ္မခံေတာ့ဘူးျဖစ္ေနပါ တယ္။ကၽြန္ေတာ္လုပ္မိတာက နင့္ကို ငါ
ရေအာင္ယူမယ္လို႔ေျပာလိုက္မိလို႔ပါ။ အဲ့ဒါ အဆင္ေျပ ေအာင္ ကူညီပါဦးခင္ဗ်ာ။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ ညီေတာ္..ပီတိေရ..။မင္းကလည္းကြာ..အဲ့လိုေျပာရလားကြ။
မိန္းကေလးဆိုတာ အဲ့လို တံုးတိတိႀကီးသြားေျပာရင္ေတာ့ စိတ္ဆိုးမွာ
အမွန္ပါပဲ။ ဒီလိုလုပ္ပါကြာ..။ရိုးရိုးသားသား သြားၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္ပါ။
စိတ္ေျပသြားရင္ ေနာင္အဲ့လို မေျပာေတာ့ပါဘူး လို႔လဲ ကတိေပးလိုက္ပါ။
အဆင္ေျပသြားၿပီ ဆိုမွသာ ငါ့ကို နင္ရေအာင္ယူလို႔ေျပာလိုက္ပါ။
ေကာင္းေရာေပါ့ ေနာ္..။ဟဲ..ဟဲ။
ဟန္နီ။ ။ ဆရာေမွာ္ရွင့္။
ညီမေလးရဲ႕ခ်စ္သူဟာ.အရက္ေသာက္တက္ပါတယ္။ညီမေလးကလည္း အဲ့ဒါကို
လံုး၀မႀကိဳက္ပါဘူး။ ခုေနာက္ပိုင္း ဘယ္လိုေဆးေကာင္း၀ါးေကာင္းေတြရထားလဲ
မသိပါဘူး။သူ အရက္ေသာက္ထား..မထားကို လံုး၀အကဲခပ္လို႔မရေတာ့ပါဘူး။ ဆရာေမွာ္
တက္သိနားလည္မယ္ ဆိုရင္.ညီမေလးကို ေျပာျပပါဦးရွင့္။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။အင္း..အဲ့လို ေဆးေကာင္း၀ါးေကာင္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္
စိတ္၀င္စားလာၿပိ။ ထားပါ.. အဲ့ဒါေတြ။ လြယ္လြယ္ေလးပါ
ညီမငယ္ေရ..။ဒီလိုရြတ္ခိုင္းလိုက္ပါ။ ပီပီသသ မရြတ္ႏိုင္ရင္
ေကာင္းေနၿပီလို႔သာ မွတ္လိုက္ပါ။ ဆရာေမွာ္ကေျပာတယ္လို႔ေတာ့
သတင္းမေပးနဲ႕ေနာ္။ လာရိုက္ေနဦးမယ္..။ဟဲ..ဟဲ။ ေတာင္ေပၚကရွမ္းကေလး
ေလွ်ာ္ထမ္းလို႔ေျပး..တိုတဲ့ေလွ်ာ္ကတို.. ရွည္တဲ့ေလွ်ာ္ကရွည္။ ရြံ႕ေပၚ
ရွဥ့္ေျပး….ရွဥ့္ေမႊး..ရြံ႕မလူး…လို႔ေလ..။အဆင္ေျပမွာပါ..။ ေသခ်ာတယ္..။
ခ်စ္ငယ္။ ။ ခ်စ္ခင္ရပါေသာ..ကိုကိုေမွာ္ဆရာ..။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ ဗ်ာ
ခ်စ္ငယ္။ ။ ခ်စ္ငယ္မွာေလ..အပ်ိဳႀကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္..သိလား။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ အင္း…ရန္ကုန္မွာလည္း ျပတိုက္ေတြ ရွိပါတယ္။
ခ်စ္ငယ္။ ။ အခ်စ္အေၾကာင္းကို လံုး၀ စိတ္မ၀င္စားဘူး။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ ဒီလိုပဲ ေျပာရေတာ့မွာေပါ့ကြယ္..။
ခ်စ္ငယ္။ ။ ဘယ္လိုျပဳျပင္ရမလဲလို႔ အႀကံေပးပါဦး။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ ဒီအတိုင္းပဲထားလိုက္ပါကြယ္။ ႀကီးမွ ၀က္သက္ေပါက္ရင္
ပိုေၾကာက္ရတယ္။
ပံုေကာင္း။ ။ ဆရာေမွာ္ခင္ဗ်ာ..အခ်စ္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးတစ္ခုခုကို ေသခ်ာ
သိခ်င္ပါတယ္။ ရွင္းျပေပးပါေနာ္..။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ေသခ်င္တာပဲဗ်ာ..။ ကဲပါေလ..အေမးရွိမွေတာ့
အေျဖလည္းရွိရေတာ့မွာေပါ့။ ကိုပံုေကာင္း ကို ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ ေျပာျပမယ္။
ပံုျပင္ေလးၿပီးသြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ရွင္းျပဖို႔မလိုေတာ့ပါဘူး။
ပံုျပင္ကေလး နာမည္က "အျခမ္း" တဲ့။
ဟိုးေရွ႕ေရွ႕တုန္းက ဆိုေတာ့ ကမၻာဦးတုန္းက ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ လူသားေတြဟာ
အစံုလိုက္ကေလးတဲ့။ ေခါင္းက
ႏွစ္လံုး။ လက္က ေလးေခ်ာင္း၊ ေျခေထာက္ဆိုရင္လည္း ေလးေခ်ာင္းရွိတယ္။
မ်က္လံုးဆိုရင္လည္း ေလးလံုးရွိတာေပါ့။ မ်က္လံုးနဲ႔ ျမင္ေယာင္ လာေအာင္
ေျပာရရင္ လူႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ကပ္ေနတဲ့ ပံုေလးေပါ့ေနာ။
အဲဒီမွာတစ္ေန႔နတ္ေတြဟာ လူသားေတြကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး
အစည္းအေ၀းထိုင္ၾကတယ္။ သူတို႔ကလူသားေတြကို ေၾကာက္ ေနၾကတယ္။ အဲဒီမွာ
နတ္မင္းႀကီးက စကားတစ္ခြန္း ေျပာတယ္။ ဘယ္လိုေျပာလဲဆိုေတာ့ ေမာင္မင္းတို႔
အခု ဒို႔ေအာက္က လူသားေတြ အေၾကာင္းကုိ ေျပာၾကရေအာင္ကြာတဲ့။ ဒီလူသားေတြဟာ
ေလ်ာ့တြက္လို႔ရတဲ့ သတၱ၀ါေတြ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ တကုတ္ကုတ္နဲ႔ ဘာေတြ
လုပ္ေနၾကမွန္းကို မသိဘူး။ တစ္ေန႔ေန႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဒို႔ နတ္ျပည္ကို
လာသိမ္းသြားမွာကိုေတာင္ ထည့္တြက္ေနရတယ္။ မသိမ္းဘူး မတိုက္ခိုက္ဘူးလို႔
ေျပာလုိ႔မရဘူးတဲ့. ဒါေၾကာင့္ ဒီလူသားဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြကို အခုကတည္းက
တစ္ခုခု လုပ္ထားရရင္ ေကာင္းမယ္ လို႔ နတ္မင္းႀကီးက စၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
အဲဒီေတာ့ နတ္တစ္ပါးက ဒီလိုေျပာလိုက္တယ္။ က်ဳပ္တို႔အတြက္
အႏၱရာယ္ရွိႏိုင္တယ္ဆိုရင္ အခုကတည္းက ဒီ လူသား မ်ိဳးႏြယ္ေတြကို
အျပတ္ရွင္းပစ္လိုက္တာ ေကာင္းတာေပါ့လို႔ အႀကံဥာဏ္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့
နတ္မင္းႀကီးက ဘာျပန္ ေျပာသလဲ ဆိုေတာ့ ဟာ... အဲဒီလိုေတာ့ လုပ္ပစ္လိုက္လို႔
မရဘူးကြ။ ငါတို႔ကို ခစားမယ့္လူေတြ မရွိျဖစ္သြာမွာေပါ့။ အခိုင္းအေစေတြ
မရွိျဖစ္သြားမွာ ေပါ့။ မင္းဥာဏ္နညး္လွခ်ည္လားလို႔ ခပ္ေဟာက္ေဟာက္
ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ အဲဒီနတ္သားေလးက ေခါင္းပု သြားတယ္။အဲဒီေတာ့
နည္းနည္း ဥာဏ္ေကာင္းမယ့္ ပံုရွိတဲ့ နတ္သားတစ္ပါးက ထေျပာတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို လူသားေတြက မေတာ္လွန္ေစခ်င္တာမဟုတ္လား။ အဲဒီေတာ့
လြယ္ပါတယ္။ ဒီလူသားေတြကို အင္အားမႀကီးေအာင္ လုပ္ပစ္လိုက္႐ံုေပါ့လို႔
ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။(အဲ့တုန္းက နတ္သားဟာ..ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္..ကၽြန္ေတာ္လို႔
ထင္ပါတယ္..ဟဲ..ဟဲ)
အဲဒီေတာ့ နတ္မင္းႀကီး ျပန္ေမးလိုက္တယ္။ လူသားေတြ အားနည္းသြားေအာင္ ဘယ္လို
လုပ္ရမလဲလို႔ ျပန္ေမးလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ အေစာန နတ္မင္းက
ေခါင္းေလးေမ့ာလိုက္တယ္။ ငါကြဆိုတဲ့ ပံုလားေတာ့ မသိဘူး။ ၿပီးမွ
ပိုင္ႏိုင္တဲ့ ေလသံနဲ႔ လြယ္ပါတယ္ နတ္ မင္းႀကီးရယ္
လူသားေတြကိုအားနညး္သြားေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ လူသားေတြကို တစ္ျခမ္းခြဲၿပီး
စၾကာ၀ဠာႀကီးရဲ့ ဟိုဘက္ဒီဘက္ကို တစ္ ဘက္တစ္ျခမ္း လြင့္ပစ္လိုက္ေပါ့လို႔
ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ သူ႔ရဲ့ အႀကံေပးတာကို က်န္တဲ့
နတ္သားေတြကလည္းေထာက္ခံလိုက္ၾကတယ္။
နတ္မင္းႀကီလည္း သေဘာက်သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ နတ္မင္းႀကိးက
အဲဒီလို လုပ္ဖို႔ အမိန္႔ခ်လိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ နတ္ေတြက တန္ခိုးနဲ႔
လူေတြကို တစ္ျခမ္းဆီ ခြဲထုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စၾကာ၀ဠာႀကိးရဲ့
ဟိုဘက္ထိပ္မွာ တစ္ျခမ္း ဒီဘက္ ထိပ္မွာ တစ္ျခမ္းလြင့္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။
အဲဒီေန႔က စၿပီး လူသားေတြဟာ သူတို႔ရဲ့ အျခမ္းေလးေတြကို
လိုက္လိုက္ရွာေနၾကေတာ့တာေပါ့။
ကိုယ့္အျခမ္းေလးကို ကိုယ္ျပန္လိုက္ရွာၾကတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ
တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ကိုယ့္ရဲ့ စစ္မွန္တဲ့ အျခမ္းေလးကို ျပန္ေတြ႕ ၾကတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း မေတြ႕ၾကဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္ ကိုယ့္အျခမ္းမွတ္လို႔ ၀မ္းသာေနတာ
တကယ္ အတူေနတာ ၾကာလာမွ ကိုယ့္အျခမ္း မဟုတ္မွန္း သိလိုက္ၿပိး
ျပန္ကြဲသြားၾကျပန္တယ္။
အဲဒီလိုပဲ ေလာကႀကီးမွာ လူသားေတြဟာ သိတတ္တဲ့အရြယ္ကစၿပီး
ကိုယ့္ရဲ့အျခမ္းကို ျပန္လိုက္ရွာတဲ့ တာ၀န္တစ္ခုကို မျဖစ္မေန
ထမ္းေဆာင္ေနၾကရတာေပါ့။ ခ်စ္သူရွာတယ္၊ အိမ္ေထာင္ဘက္ ရွာတယ္ဆိုတာ
ကိုယ့္အျခမ္းကို ကိုယ္ျပန္ရွာေနၾက တာတဲ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္ တစ္ခါတည္း
ေတြ႕သြားၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ငယ္လင္ငယ္မယားေပါ့။ ငယ္ငယ္ေလးကေန အသက္ႀကီးလို႔
ေသတဲ့ေန႔ အထိ တစ္ေယာက္ဆိုတစ္ေယာက္ နဲ႔ ဘ၀ခရီးသြားျဖစ္ၾကတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ေတြၾကေတာ့ကိုယ့္ရဲ့ကမၻာဦးကအျခမ္းေလးကိုနွစ္ေယာက္ေျမာက္ၾကမွေတြ႕ၾကတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့သံုးေယာက္ေျမာက္၊
တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့ ၄-ေယာက္၊ ငါးေယာက္၊ ေျခာက္ေယာက္ေျမာက္ အစရွိသည္နဲ႔
ျပန္ေတြ႕ၾကရတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ အကိုႀကီးက ေတာ့ ၆-ေယာက္ေျမာက္ၾကမွ သူ႕ရဲ့
စစ္မွန္တဲ့ အျခမ္းေလးနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ၿပီး အခုေတာ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း
ေနထိုင္ေနေလရဲ့။ ကြ်န္ေတာ့ရဲ့ အေဒၚႀကီး တစ္ေယာက္ကေတာ့ ရွာရင္းရွာရင္း
မေတြျဖစ္ပဲ မႏွစ္ကပဲ အသက္(၆၀)မွာ ဆံုးသြားရွာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ လည္း
လိုက္ရွာေနတာ အခုဆို အသက္ (၃၀)ေတာင္ ေက်ာ္ေနၿပီ။ အခုထိ
မထူးျခားေသးပါဘူးဗ်ာ(ေၾကာ္ျငာ)
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ဆီမွာ လတ္တေလာေတြ႕ေနရတဲ့
ကိုယ့္ရဲ့အျခမ္းေလးေတြကို ေကာင္းေကာင္းတန္ဖိုးထားၾကေစခ်င္တယ္။
စစ္မွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မွားေနသည္ျဖစ္ေစေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ကိုယ္က
မွားေနတယ္ထင္ၿပီး လမ္းခြဲလိုက္တာ ကိုယ့္အျခမ္း အစစ္အမွန္ေလး ျဖစ္ေနရင္
ဒုကၡေနာ္။
ခင္ဗ်ားလည္း အျခမ္းရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ေပေတာ့ဗ်ာ..။ ဟုတ္ၿပီလား။
စာေရးၿပီးသြားေတာ့ ည (၁၁) နာရီထိုးၿပီးသြားပါၿပီ။
အိပ္လို႔လည္းမရေသးပါဘူး။ ဟိုတစ္ေန႔က ေဗဒင္ဆရာကို စိတ္ထဲတြင္
ျမင္လိုက္ရပါသည္။ အင္း..ငါ့ကိုေတာ့ ရွာေနၿပီထင္တယ္လို႔ေတြးလိုက္မိပါသည္။
ထိုစဥ္..အသံတစ္သံ ၾကားလိုက္သျဖင့္ နားစြင့္ၾကည့္ရာ…..ဖုန္းသံ..ေသခ်ာတယ္။
ဒီအခ်ိန္ႀကီးကို..။
ေအာက္ဆင္းၿပီး ဖုန္းေကာက္ကိုင္လိုက္ပါသည္။
"ဟယ္လို"
"ဟိတ္..စာေရးၿပီးသြားၿပီလား။ အျခမ္း ပံုျပင္ေလး ေကာင္းတယ္ေနာ္။"
"ဗ်ာ..ခင္ဗ်ား ။ဟိုတစ္ေန႔က.."
စကားမဆံုးပါ..။ သူမက ေျပာလာပါသည္။
"ဟုတ္တယ္ေလ..ဘာဆန္းလို႔လဲကြာ..ကိုကို႔ကို ဒီက သိေနတာပဲကို.."
"ခင္ဗ်ား နာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ..ဘယ္မွာေနလဲ။"
"ကိုကို သိေတာ့ေရာ..ဘာထူးမွာမို႔လဲ။ နာမည္က နတ္သမီးေလ..သိရက္သားနဲ႔။"
"ဒီေန႔ေရာ..ဘာေတြ သိေနျပန္ၿပီလဲ"
"သိတာေပါ့..ကိုကို ျပည့္စံုက သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးအိမ္ေတြသြားၿပီး
စနည္းနာတာေတြ..ဖုန္းေတြ ေလွ်ာက္ဆက္ေနတာေတြ..အကုန္သိတယ္..ခစ္..ခစ္။"
"တယ္သိေနပါလား။ တျခားေရာ..ဘာေတြ သိေနေသးလဲ။ေျပာပါဦး။"
"လာမယ္ေလ..ေျဖးေျဖးေပါ့။ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။"
"ခဏ..ခဏ.ေနပါဦး။"
ဖုန္းခ်သြားပါသည္။ ဖုန္းနံပါတ္ေတြကလည္း တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳးဆိုေတာ့
ဖမ္းလို႔ကလည္း မရႏိုင္ပါ။ ဟူးးးးးးးးးးးး…။
မင္းကိုယ့္ကိုယ္ စိုးမိုးလွခ်ည္လား..နတ္သမီး..။ ေသခ်ာတယ္…ကိုကို မင္းကို
စိတ္၀င္စားသြားၿပီ။
အခန္း (၇)
ေခၚသံၾကားလိုက္လို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္တာ..ဘယ္သူမွရွိမေနပါ။ဒီေနရာႀကီးမွာလူမွားေခၚစရာလည္းမရွိပါ။
မွားစရာ လူလည္းမရွိပါ။ လူလည္းမရွိပါ။ ေခၚသံကိုသာ ၾကားလိုက္ရတာပါ..။
လူလည္း အူလည္အူလည္ႏွင့္ ျဖစ္ေနရပါသည္။ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ဘယ္သူမွ ရွိမေနပါ။
လူလည္း ရူးခ်င္လာပါသည္။ ဟူး။ စာမူသြားေပးဖို႔ထြက္လာတာပါ။ အျပန္က်ရင္ေတာ့
ေရးထားတဲ့ကဗ်ာေလးကို လက္စသပ္ရမယ္လို႔ စဥ္းစားထားပါသည္။ လမ္းတစ္၀က္အေရာက္
ကားမွတ္တိုင္မွာ ကားေစာင့္ေနရင္း ၾကားေနရတာပါ။
မယံုၾကည္ႏိုင္ပါ..။ဘာေတြလဲ..။
ၾကည့္မိၾကည့္ရာ ၾကည့္မိေတာ့ လမ္းတစ္ဘက္မွာ ေၾကြေဗဒင္ေဟာေပးေနေသာ
ေဗဒင္ဆရာမေလး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ လမ္းကူးလိုက္ၿပီး
ၾကည့္လိုက္ေတာ့
နတ္သမီး ေၾကြေဗဒင္ လို႔ ေရးထားတာကို ေတြ႕ရပါသည္။ နတ္သမီး ဆိုေသာ
နာမည္ကို စိတ္၀င္စားသြားၿပီး..
"တစ္ခါေမးရင္ဘယ္ေလာက္လဲ"
"၂၀၀ က်ပ္"
"ဟ မ်ားလွခ်ည္လား"
"ႀကိဳက္မွ ေမးပါ။ ၃ ခါေမးရင္ေတာ့ ၅၀၀ နဲ႔ရမယ္"
"စမ္းၾကည့္မယ္ေလ"
ဟု ေျပာရင္ ေၾကြေစ့မ်ားကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ပါသည္။
"ဆရာမေလး ျမင္တာကိုပဲ ေဟာပါ..ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေၾကြပစ္လိုက္ပါမယ္"
"မရဘူး။ေမးခြန္းတစ္ခုေရြးပါ။"
"အင္း…ဒါဆိုရင္….ဒီေန႔ဘာျဖစ္မလဲ။ထူးထူးျခားျခားတစ္ခုေပါ့"
ေၾကြေစ့မ်ားကို ပစ္ခ်လိုက္ပါသည္။ ဘယ္ႏွစ္ခုေမွာက္ၿပီး ဘယ္ႏွစ္ခု လွန္ေနလဲ
ကၽြန္ေတာ္မၾကည့္မိပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ေနတာက သူ႔မ်က္ႏွာကိုပါ။
"ရွင္..အခုတစ္ေလာ
ထူးျခားတာတစ္ခုခုကိုေတြ႔ႀကံဳေနရတယ္။ေတြ႕ႀကံဳေနတာၾကာၿပီ.ထပ္ၿပီးႀကံဳဖို႔
လည္းရွိေသးတယ္"
"ဆက္ေျပာဦးေလ..ဒါပဲလား။ ဘယ္လိုထူးထူးျခားျခားလဲ"
"အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သတ္ေနတယ္။ သူက ရွင့္ကို သိတယ္။ ရွင္ကေတာ့ သူ႔ကို မသိဘူး"
"အင္း…မွန္တယ္။ ထပ္သိခ်င္ေသးတယ္"
"ကၽြန္မ ျမင္တာ အဲ့ဒါပဲ။ ထပ္သိခ်င္ရင္ ထပ္ေမးေလ.."
"ဗ်ာ..အဲ.။အင္း..ဟုတ္ကဲ့"
ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ေၾကြေစ့မ်ား ထပ္ပစ္လိုက္ပါသည္။ ပစ္ခ်ၿပီးသည္ႏွင့္
သူ႔မ်က္ႏွာကိုပဲ ထပ္ၾကည့္ေနမိပါသည္။ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတဲ့ ေကာင္မေလးပဲ..။
ဘာလို႔မ်ား ဒီလို လမ္းေဘးမွာ ေၾကြေဗဒင္ ေဟာစားေနရပါလိမ့္..။
"ကၽြန္မေျပာတာၾကားလား။ ရွင့္ စိတ္က ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ။ ရွင္ေနာ္…"
"အဲ့ အင္း ျပန္ေျပာျပပါ။"
"ရွင္နဲ႔ သူ မၾကာခင္မွာ ေတြ႔ဆံုဖို႔ရွိတယ္။"
"ထပ္ေမးမယ္….။ဘယ္လို ဆံုမွာလဲ"
"မေျဖေတာ့ဘူး"
"ဘာဗ်.။ခင္ဗ်ားကပဲ (၃) ခြန္းျပည့္ေအာင္ေဟာရရင္ ၅၀၀ ဆို.။၅၀၀
ဖိုးျပည့္ေအာင္ေမးမယ္ေလ.."
"ဒီေန႔အဖို႔ ရွင့္ကို အဲ့ေမးခြန္းကို ဆက္မေျဖေတာ့ဘူး။သိခ်င္ရင္
ေနာက္ေန႔မွ လာေမးေတာ့။"
"ဟာ..ခင္ဗ်ားဟာကလည္း ဘယ္လိုလဲဗ်။ကၽြန္ေတာ္ေမးေတာ့လည္း မေျဖဘူး။"
"ေမးတိုင္း ေျဖပါမယ္လို႔ ေရးထားလို႕လား"
"တျခားဟာေမး"
"မေမးဘူး။အဲ့ဒါပဲ သိခ်င္တယ္။ ေၾကြထပ္ပစ္မယ္"
"မေဟာဘူး။ တျခားဟာေမးရင္ ေဟာမယ္။ အဲ့ဒါပဲေမးရင္ မေဟာဘူး"
"ေနဗ်ာ..ေရာ့ ငါးရာ"
ဟုေျပာၿပီး ပိုက္ဆံ ၅၀၀ ကို ခ်ေပးခဲ့ၿပီး ျပန္လာခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္
သူမက လွမ္းေျပာပါသည္။
"အေၾကြးမွတ္ထား ေနာက္ေန႔မွ လာေမး"
ဘယ္လို ေဗဒင္ဆရာမလည္းမသိပါဘူး။ မွားပါတယ္..။ အေ၀းမွ ေျပးလာေသာ
လိုင္းကားတစ္စီးက ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ မွာ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ ရပ္လိုက္ပါသည္။
စပယ္ယာ ခုန္ဆင္းလာၿပီးေတာ့..
"လိုက္မလား..ေခမာသီကို ေခမာသီကို…"
ကားေပၚ ေျပးတက္လိုက္ၿပီး လိုက္မိလိုက္ရာ လိုက္သြားပါသည္။ ေခမာသီပဲ
ေရာက္ေရာက္..ေမဓါ၀ီပဲ ေရာက္ေရာက္..ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ေတာ့ဗ်ာ..။
နတ္ျပည္ေရာက္ရင္လည္း ၿပီးတာပဲ..။ နတ္သမီးနဲ႔ ေတြ႔ၾကတာေပါ့။
အဲ..သူကဘယ္ဘံုမွာ ရွိလို႔ ငါက ဘယ္ဘံုကိုေရာက္မွာလဲ။
ေ၀းေနၾကရင္..အခုလို လိုင္းကားေရာ ရွိရဲ႕လား မသိ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ သူေရာ ငါပါ
နတ္သမီး ျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..။ ေတြးၾကည့္တာေတာင္ အဆင္မေျပပါဘူး။
ဟူး….။
အခန္း (၈)
"ဒါဆို မင္းဟာႀကီးက ဘယ္လိုႀကီးလဲကြ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား မင္းကိုေနာက္ေနတာမ်ားလား"
"ငါလည္းအဲ့လို ထင္ေနတယ္..ဒါေပမယ့္ မဟုတ္ႏိုင္ဘူး"
"မင္းဟာေတြကလည္း ရႈတ္ရွက္ခက္ေနတာပဲကြာ"
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးေခါင္းစားေနပါသည္။ အေျဖကို
ရွာလို႔မရေသးပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ရႈတ္ လာပါသည္။ေက်ာ္စြာကေတာ့
ရည္းစားရေနပါၿပီ။ မင္းကို လိုက္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကလည္း အေျဖရကာနီးဖို႔
ေရာင္ျခည္ သန္းေနပါသည္။
တင့္ဆန္းကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အယ္ဒီတာလုပ္ေနရင္း ရႈတ္ေနတုန္းပါပဲ။
ကၽြန္ေတာသာ ရွင္းရွင္းေလးနဲ႔ ရႈတ္ေနရတာပါ။ သပြတ္အူကကၽြန္ေတာ့္ဆီကိုမွ
ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္လာပံု ရပါသည္။
ေက်ာ္စြာက..
"ကဲ…ကဲ..ေခါင္းစားမေနနဲ႔။ မင္းတို႔ေတြလည္း ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္။
ငါလည္းလုပ္မယ္။ ျပည့္စံု စာေတြစစ္ အေျဖေတြေရးေတာ့။ နက္ဖန္က်ရင္ မင္းက
ခုေမးခုေျဖ က႑ ကို ကိုင္ရဦးမယ္။"
"ျပန္ၾကမယ္။"
"ေနပါဦးကြ.."
"ျပန္မယ္ေဟ့ေရာင္..ဒီည Website ထဲကို အသစ္ေတြ တင္ရဦးမယ္။
ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ေက်ပါ ရဲေဘာ္"
ဘာမွ ဆက္ေျပာလို႔မရပါ။ အကုန္လံုး လမ္းေပၚေရာက္ကုန္ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း
အိမ္ျပန္ၿပီး ေရးလက္စ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ကို လက္စသပ္ရပါမည္။
ေမးထားတာေတြ..ေျဖရဦးပါမည္။ ညတြင္းခ်င္း အၿပီးတင္ထားရဦးပါမည္။
ဟူး..စဥ္းစားရခက္လိုက္တာေနာ္..။
အိမ္ကိုျပန္ေ၇ာက္ေတာ့ …ကဗ်ာကို လက္စသပ္ေနတုန္း ဖုန္းလာပါသည္။ ေမေမက
ကၽြန္ေတာ့္ ဖုန္းဟု ဆိုကာ အခန္းထဲသို႔ လႊဲပို႔လိုက္ပါသည္။
"ဟယ္လို"
"ကိုကို ေမွာ္ဆရာေလး..ေခါင္းရႈတ္ေနလား"
"ခင္ဗ်ားက သိေနျပန္ၿပိလား။"
"အင္းေပါ့..ျပည့္စံု ဘာပဲလုပ္လုပ္ သိေနတာပဲ"
"ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္လဲ.ေျပာ"
"ဒီေန႔လား..ျပည့္စံု ေဗဒင္သြားေမးတယ္ေလ..(၂) ခြန္းပဲေမးလို႔ရခဲ့တယ္ေလ။
ေနာက္တစ္ခြန္းက အေၾကြးတဲ့.. ခစ္..ခစ္။ ျပည့္စံု စိတ္တိုသြားတယ္မလား။
ေဗဒင္ဆရာမေလးကို…"
"အင္း..ဟုတ္ၿပီ..ဟုတ္ၿပီ..ဘာလုပ္လုပ္ သိေနတယ္ဆိုေတာ့ ႏွစ္ခုေလာက္သိခ်င္တယ္။"
"ဟယ္..တစ္ခုဆို မရဘူးလား။"
"မရဘူး။ ၂ခုမွ..ေျဖမွာလား"
"သိပါတယ္..ျပည့္စံုက အၿမဲ ၂ ခုပဲလိုခ်င္တာ..ႏွစ္ဂဏန္းကိုႀကိဳက္တာ။ သိပါတယ္။"
"ခင္ဗ်ားက ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္ သိေနတာလဲ..ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ"
"အလိုလို သိေနတာ..။"
"အလိုလို..ဟုတ္လား။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္တယ္ေနာ္..။"
"ဒါဆို ဘယ္လို သိတယ္လို ျပည့္စံုထင္လဲ။"
"မထင္.မထင္တက္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ.."
"ဟားးးးးးးးးးးး "
"ရယ္မေနနဲ႔။ခင္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ လန္႔ေနၿပီ..သိလား"
"မလန္႔ပါနဲ႔..တို႔က ဒုကၡမေပးပါဘူးဆို.."
"အဓိပၸါယ္မရွိဘူးကြာ..ဒီေလာက္ သိသိေနတာ"
( ဘာသံမွမၾကားရပါ။ စိတ္ေမာသြားလို႔ထြက္လာေသာ အသံမ်ိဳးကိုၾကားလိုက္ရပါသည္။)
"ကၽြန္ေတာ္ေမးမယ္ ေျဖမွာလား"
"ေမးေလ.."
"ဒီေန႔ ေဗဒင္ေဟာတဲ့ေကာင္မေလး နာမည္ သိခ်င္တယ္။ ရမလား"
"ဘာလို႔ သိခ်င္ရတာလဲ"
"ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားလို႔ဗ်ာ..ကဲ.ေျပာမွာလား။ခင္မ်ားေရာ..သိလား။"
"အင္း…သိပါတယ္။ တို႕က ျပည့္စံုနဲ႔ပတ္သတ္ေနရင္..သိသိေနတာမ်ားပါတယ္။"
"ဒါဆိုေျပာ"
"နတ္သမီး တဲ့"
"ဟာကြာ…နာမည္ရင္းကို သိခ်င္တာ..ဆိုင္နာမည္ကို မဟုတ္ဘူး"
"ဟုတ္တယ္..နတ္သမီးတဲ့"
"မေနာက္ပါနဲ႔ဗ်ာ..တစ္ကယ္သိခ်င္လို႔ပါ။ ခင္မ်ားပဲ သိတယ္ဆို.."
"ဟားးးးးးးးး စိတ္ေလသြားပံုႀကီးကလည္း….အလကားစတာပါ။ သူနာမည္က..ေသာ္တာ တဲ့"
"တစ္ကယ္လား"
"တစ္ကယ္ေပါ့"
"သူကဘာအလုပ္လုပ္လဲ"
"ေဗဒင္ေဟာေနတာေတြ႕ခဲ့သားနဲ႔..ခစ္..ခစ္"
"ဟာ..အဲ့ဒါကိုပဲ အၿမဲလုပ္ေနတာလား"
"စတာပါ..တစ္ခါတစ္ေလပဲလုပ္တာပါ။အၿမဲ မဟုတ္ပါဘူး။ သူက
စိတ္ပညာက်မ္းျပဳစုေနတာေလ..ပါရဂူဘြဲ႔အတြက္"
"ခင္မ်ားက အဲ့ဒါလည္း သိေနတာပဲလား။ၿပိးေတာ့ အဲံဒါတစ္ကယ္ပဲလား။"
"တစ္ကယ္ပါ..ျပည့္စံုရယ္..တို႔က ညာပါ့မလား။"
"ေနပါဦး..စိတ္ပညာက်မ္းျပဳစုတာနဲ႔ ေဗဒင္ေဟာတာနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔တုန္း"
"ျပည့္စံုကေရာ..ဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ေတာင္ သိခ်င္ေနရတာလဲ။"
"စိတ္၀င္စားလို႔ေပါ့ဗ်ာ.."
"ကဲ..ကိုကိုေမွာ္ဆရာႀကီး စာဆက္ေရးလိုက္ပါဦး။ က်န္တာေတြ
ေနာက္ေန႔မွဆက္ေမးေတာ့..တာ့တာ။"
"သြားျပန္ၿပီ..ဘာေတြလဲကြာ…ဟူး။"
သူကဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ သိေနရပါလိမ့္။
အ့ံၾသစရာ..။ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ကို ကိုယ္
ဟုတ္လွၿပီ ထင္ေနတာ..လိုက္မၾကည့္ပဲ သိေနတယ္တဲ့။ တစ္ခါမွ မႀကံဳဖူးဘူး။
တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမွ မႀကံဳဖူးဘူးဗ်ာ..။
ဒါဆို…သူနဲ႕ ေဗဒင္ဆရာမေလးေရာ..မသိႏိုင္ဘူးလား။
နက္ဖန္က်ရင္..က်န္ေနေသးတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုကို သြားေမးမယ္။ ဒီေန႔ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္း ေတြပဲ ထိုင္ေျဖလိုက္ေတာ့မယ္။
ရန႔ံခ်ိဳ။ ။ ကိုကိုေမွာ္ဆရာႀကီးရွင့္။ ကၽြန္မကို
အမုန္းအေၾကာင္းေျပာျပပါေနာ္။ မေျပာပဲလဲ မေနပါနဲ႔ေနာ္။ ၀တ္ေက်တန္းေက်လဲ
မေျပာပါနဲ႔။ယံုတမ္းစကားလည္း မျဖစ္ပါေစႏွင့္။အမုန္းအေၾကာင္းမွလြဲၿပိး
အျခားအေၾကာင္းလဲမပါပါေစႏွင့္။ မေျဖပဲလဲ မလုပ္ပါနဲ႔။ ေျဖေပးပါေနာ္..။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ညီမေလးေရ..အကိုဆက္ဆက္ေျပာပါမယ္။ မေျပာပဲလဲမေနပါဘူး။
၀တ္ေက်တန္းေက်လည္း မေျပာပါဘူး။ အမုန္းအေၾကာင္းကလြဲၿပီး
အျခားအေၾကာင္းလည္းမပါပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီစကားေတြ ကို ရံုးပိတ္ရက္မွာလည္း
နားမေထာင္ပါနဲ႔။ ၾကားရက္မွာလည္းနားမေထာင္ပါနဲ႔။ အေဖာ္ေတြလည္း မပါေစနဲ႔။
လူကိုယ္တိုင္ လာခဲ့ပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာေျပာျပပါမယ္။
ႏွင္းႏြယ္။ ။ အခ်စ္တစ္ခုျဖစ္လာဖို႔ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္လိုပါသလဲဆရာ..။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။လက္ကနဲ လွ်ပ္စီးလက္သေလာက္အခ်ိန္မ်ိဳးမွာေတာင္
အခ်စ္တစ္ခုျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္..ႏွင္းႏြယ္။
ရာဇာ။ ။ဆရာေမွာ္ေရာ..ခ်စ္ဖူးပါသလားခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြက
သိခ်င္လို႔ပါ။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ ကိုရာဇာေရ..ခ်စ္ဖူးတယ္…အိုမလြယ္ဘူး ရူးႏိုင္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ သီခ်င္းဆိုေနတာေနာ္..။
ေကသြယ္။ ။ဆရာေမွာ္ေရ…ကၽြန္မေတာ့ ဆူးစူးေနၿပီရွင့္။ ဘယ္လိုႏႈတ္ရမလဲ
မသိေတာ့လို႔ ကူညီပါဦး။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ေဆးရုံေတြ..ေဆးေပးခန္းေတြ..ဒီေလာက္မ်ားတာ
ကၽြန္ေတာ့္ကိုမွ ေမးရသလားဗ်ာ..။ ေျဖေပး ရေတာေပါ့ေလ..။အရင္ဆံုး
အရက္ျပန္ေလာင္းလိုက္ပါ။မေသာက္မိပါေစႏွင့္။ ဇာဂနာတစ္ေခ်ာင္းကို
မီးရႈိ႕လိုက္ပါ။ (၂)ေခ်ာင္းပါရင္ အထီးျဖစ္ႏိုင္လို႔ (၁)ေခ်ာင္းထဲသာပါေသာ
ဇာဂနာကို ရွာ၀ယ္ပါ။ ၿပီးရင္..ကေလာ္ထုတ္လိုက္ပါ။ နည္းနည္းလည္း
နာႏိုင္ပါတယ္။ အမ်ားႀကီးလည္း နာႏိုင္ပါတယ္။ အခ်ိန္တစ္ခုေပးလိုက္ရင္
နာတာေပ်ာက္ၿပီး ဒဏ္ရာလည္း မၾကာခင္မွာေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မယ္။ တစ္ခု
အထူးသတိျပဳေစခ်င္တာက ေနာင္ဆိုရင္ ဆူးေတြနဲ႔ ေ၀းေ၀းေနပါ။
နတ္သမီး။ ။ သူဘာေတြလုပ္ေနလဲဆိုတာကိုယ္က သိသိေနေတာ့ သူ႔အေၾကာင္းကိုပဲ
ေတြးေနမိပါတယ္။ အဲ့ဒါ ခ်စ္မိေနတာလား ဆိုတာ ရွင္းျပပါရွင္…။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ ဟာ… ကၽြန္ေတာ္မေျဖတက္ဘူး။ ဘယ္သူတုန္း..။
လာခဲ့ေလ…။ေသခ်ာရွင္းျပေပးမယ္။
ဟာ…..ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ နတ္သမီးလား..။နာမည္တူတာလား။သူဘယ္သူလဲ
?ကၽြန္ေတာ္စာဆက္ေရးခ်င္စိတ္
မရိွေတာ့ပါ။ အခ်ိန္လည္းေစ့သြားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြလည္း ..အေ၀းသို႕
လြင့္ထြက္သြားပါသည္။

အခန္း (၉)
ေတြ႔မယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္ထားကာမွ တစ္ကယ္မေတြ႔ရေတာ့ ေမာသြားပါသည္။ ပါလာတဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း…
"ဟုတ္ေကာဟုတ္ရဲ႕လား ျပည့္စံုရယ္.."
"မင္း ငါ့တို႔ကုိ မင္းစိတ္ထဲက ပံုျပင္ေတြေျပာေနတာလားကြာ"
"ေဟ့ေကာင္..လိုင္းေပၚတက္ၿပိးေတာ့ မင္းရူးခ်င္သမွ်ရူးခြင့္ေပးထားတာ
အျပင္ကိုေတာ့ ပါမလာပါနဲ႔ကြာ"
"ေအးေလကြာ.."
ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာခ်င္စိတ္ေတာင္မရွိေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ပဲ
ရူးေနတာလား..မသိေတာ့ပါဘူး။ ေသခ်ာေတြ႕မယ္လို႔ ထင္ထားတာ..တစ္ကယ္မေတြ႔ရေတာ့
ဘာမွ လုပ္ခ်င္စိတ္ေတာင္မရွိေတာ့ပါ။
နတ္သမီး…. မင္းငါ့ကို ဖမ္းစားလြန္းတယ္..။
ရပါတယ္..ေဗဒင္ဆရာမေလးရယ္…။ မင္းအေပၚမွာ ငါက ေမးခြန္းတစ္ခု
အေၾကြးတင္သြားၿပီေနာ္..။ ေရစက္မကုန္ ေသးရင္ ေတြ႔ၾကဦးမွာပါ..။
အဲ့ဒီအခါက်ရင္..ငါက..မင္းကို စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာခ်င္ပါတယ္..။
တစ္ခြန္းမကတဲ့ ေမးခြန္း ေတြ ေမးခ်င္ပါတယ္..။
ငါက..မင္းကို (၁၅၀၀)ေပးပါမယ္..။ မင္းက ငါ့ကို အေျဖ (၉) ခု ေပးပါေနာ္..။
ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခဲေနပါေစ.. ငါေတြ႔ေအာင္ရွာမွာပါ..နတ္သမီးရယ္..။(
မွတ္ခ်က္။ ။ စာေရးသူဘ၀မွာ တစ္ညတည္းနဲ႔ ခ်စ္တယ္ဆိုတ့ဲ စိတ္ခ်မ္းသာ မႈကို
(၉)ႀကိမ္တိတိရခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ နည္းနည္းေလးရဖို႔
မ်က္ရည္ေတြအမ်ားႀကီးေပးဆပ္ခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ကယ့္ကို အိပ္မက္ မက္ခြင့္
ေပးခဲ့တာပါ..။ အခ်ိန္အား ျဖင့္ ေျပာရရင္ ၂ နာရီထဲပါပဲ..။
ျပန္ေတြးမိတိုင္း ေၾကကြဲေနမိဆဲပါပဲ..။ ကေလးေလး တစ္ေယာက္လို
ျပန္လိုခ်င္တယ္လို႔ လူသူကင္းရွင္းတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ခဏခဏ
ဟစ္ေၾကြးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲ့ဒီ အရိပ္ဟာ.. ဒီေန႕အထိ အုပ္မိုးေနဆဲ့ပါပဲ။ အမွန္
ေျပာရရင္…ကၽြန္ေတာ္ မေပ်ာ္ပါဘူးဗ်ာ..။ စိတ္ကူးထဲမွာ ခ်စ္ၿပီး
စိတ္ကူးထဲမွာလမ္းခြဲခဲ့တာ တစ္ကယ္မွ ဟုတ္ပါေလစ လို႔ေတြးေတြးမိၿပီး
အိပ္မက္ဆန္တဲ့အခ်စ္မ်ိဳးဟာ.. ဒီေန႔အထိ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ရိုက္ခတ္မႈ
အားေကာင္း ေနဆဲပါပဲ…။ ဒဏ္ရာေတြလည္း ျပန္မေတြးခ်င္ပါ ဘူး..။ ေသခ်ာတာကေတာ့
မက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေလးကို တစ္ကယ္ျဖစ္လာႏိုးနဲ႔ ခဏခဏဖမ္းဆုပ္ေနမိတယ္။
မရပါဘူး။ မီးခိုးေငြ႔ေတြ လိုပါပဲ..ပါးလ်ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာပါပဲ။
လြမ္းေနမိတာေတာ့ တစ္ကယ္ပါ။ )
"ဘာေတြ ေတြးေနတာလဲ ျပည့္စံု။ ျပန္ၾကမယ္ေလ.."
"မေတြ႔မွေတာ့ ျပန္ရၿပီေပါ့ ေဗဒင္ဆရာမေလးရယ္.."
"ေအးေလ..ျပန္ၾကတာေပါ့"
"ဒါနဲ႔ ဒီတစ္ပတ္အလွည့္က ျပည့္စံုေနာ္"
မင္းကို ေျပာမွ သတိရပါေတာ့သည္။ တနဂၤေႏြေန႔ ည(၇) နာရီတြင္
အြန္လိုင္းေပၚရွိ ခုေမးခုေျဖက႑ တြင္ေျဖဖို႔ အလွည့္က်တာ၀န္ခံက
ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္သည္ကို သတိရသြားပါသည္။ ဒီတစ္ပတ္တြင္ ေမွာ္ဆရာေလးမွ
လက္ခံစကား ေျပာမည္ဟု ေၾကျငာထားပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ တာ၀န္ေတြပ်က္ကြက္ေနပါသည္။ ဘာမွမျပင္ဆင္ရေသးပါ။
မျပင္မဆင္ပဲ ပြဲကရတာ ဒီတစ္ခါ ပထမဆံုးပဲ လို႔ေတြးကာ နက္ဖန္ညက်ရင္
ထိုင္ရေတာ့မည္ျဖစ္ေသာ ခုေမးခုေျဖက႑ ကိုေတြးလိုက္မိပါသည္။
မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ..။
ခုေမးခုေျဖက႑ကို တနဂၤေႏြေန႔ ည(၇) နာရီမွ (၉)နာရီအထိ တစ္ပတ္ျခားလွ်င္
တစ္ႀကိမ္ လက္ခံေျဖၾကား ေပးပါ မယ္။ ဒီက႑တြင္ ေျပာၾကားေပးလိုေသာ
ရည္ရြယ္ခ်က္က အသိပညာတိုးရန္..၊ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေစရန္ ႏွင့္ အခက္အခဲရွိသူ
မ်ားကို ၀ိုင္း၀န္း ကူညီေျဖရွင္းေပးရန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမးလာေသာ
ေမးခြန္းမ်ားတြင္ ပုဂၢိဳလ္ေရးရာ ထိခိုက္မႈမ်ား ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ႏွင့္
ဆိုင္ေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို လက္ခံေျဖၾကားျခင္းျပဳမည္ မဟုတ္ေၾကာင္းကို
ႀကိဳတင္ အသိေပးအပ္ပါသည္ ခင္ဗ်ာ..။ မွတ္ခ်က္။ Connections
ေကာင္းျခင္းမေကာင္းျခင္းကို လက္ခံစဥ္းစားေပးမည္ မဟုတ္ဘဲ..ေမးလာေသာသူမ်ား၏
ေမးခြန္းမ်ားကိုသာ ေျဖၾကားေပးမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ေမးျမန္းႏိုင္ပါသည္ခင္ဗ်ာ..လက္ခံေျဖၾကားေပးဖို႔တာ၀န္က်သူကေတာ့
www.mawcity.com မွ Admin တစ္ဦးျဖစ္သူ ကိုကိုေမွာ္ဆရာေလး (Email :
kokohmawsayarlay@mawcity.com) က ေျဖၾကားေပးမွာျဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ..။
ႏြယ္ဇင္ေ၀။ ။ ၾဆာေမွာ္…ႏြယ္သိခ်င္တာေလးကို ၾဆာနားလည္ရင္ေျဖေပးပါေနာ္..။
ႏြယ္ေလ..ဗန္ဂိုးရဲ႕ အာလူး စားသူမ်ား ပန္းခ်ီကားကို
ၾကည့္လိုက္ရေတာ့သူတို႔ရဲ႕မ်က္လံုးေတြက တစ္ခုခုကို ေျပာေနသလို
ပါပဲ..ၾဆာေမွာ္ကေရာ..ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ မႏြယ္ဇင္ေ၀အေနနဲ႔ အဲ့ဒီအာလူးကိုမ်ား
လုစားေနခ်င္သလားပဲ..။ မႏြယ္ဇင္ေ၀ ေတြးတာ မွန္ပါ တယ္။ တစ္ခုခုကိုေျပာေနတာ
အမွန္ပါပဲ..။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မ်က္လံုးေတြကို ဒီလို ျမင္ပါတယ္။
လြတ္လပ္စြာကြဲလြဲတာကိုေတာ့ နားလည္ေပးပါဗ်ာ..။ ဆရာဗန္ဂိုးပန္းခ်ီထဲက
မ်က္လံုးေတြကို သူေဌးတစ္ေယာက္မွာ တပ္လိုက္ရင္ အဓိပၸါယ္တစ္မ်ိဳးရပါတယ္။
သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ဆီမွာ တပ္လိုက္ရင္ အဓိပၸါယ္ေနာက္တစ္မ်ိဳးထပ္ရပါတယ္။
ဒီလိုပါပဲ..ေက်ာင္းဆရာ..တံျမက္စည္းလွည္းသမား..သူေဌးသား..လုပ္ငန္းရွင္..သူနာျပဳ..ေစ်းသည္..စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ..လိုက္တပ္ၾကည့္ပါ။
အဓိပၸါယ္တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳးရႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ရလာတဲ့
အဓိပၸါယ္ေတြရွိလာရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ေျပာျပပါေနာ္..။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့
ေက်နပ္ပါဦးေနာ္..။
ၿငိမ္းၿငိမ္း။ ။အကိုေမွာ္ဆရာ ရွင့္…….။… (အႏုပညာဆိုတာ ပုံတူကူးတင္ျပတာ
မဟုတ္ဘူး။ သေကၤတျပဳ
တင္ျပတာျဖစ္တယ္….." လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။) ရွင္းျပေပးပါရွင္..။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ဘုရား..ဘုရား…ေရႊတိဂံုဘုရား..ဆူးေလဘုရား..ဗိုလ္တေထာင္ဘုရား..က်ိဳကၠဆံဘုရား..
မဟာ ျမတ္မုနိဘုရား..ရွိသမွ် ဘုရား ၂၈ ဆူ..အားလံုး
အားလံုး…။ဘုရားတပည့္ေတာ့္အား ေစာင့္မ ၾကည့္ရႈေတာ္မူပါဘုရား..။
ၿမိဳင္ရာဇာတြတ္ပီလို ဒီေန႔ကံမေကာင္းပါလားလို႔ ရြတ္ရေတာ့မယ္ထင္ ပါတယ္။
ေျဖမယ္ေနာ္..။
အထက္ပါစကားကို ပလိုတီးနပ္စ္က ေျပာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ဒီလိုပါ။
"ခုခ်ိန္ကစျပီး
ကြ်န္ေတာ္တို႔ နားလည္ႏုိင္ျပီ။ အႏုပညာဆိုတာ ပုံတူကူးတင္ျပတာ မဟုတ္ဘူး။
သေကၤတျပဳတင္ျပတာ ျဖစ္တယ္….." လို႔ ေျပာပါတယ္ ။ (It is hence forth
understood that art is not imitative but symbolic) .
ပလိုတီးနပ္စ္ေျပာတဲ႔ သေကၤတသေဘာဟာ သစ္ဆန္းပါတယ္။ ရွိထားျပီးသား အစဥ္အလာက
ျပ႒ာန္း ျပီးသားသေကၤတမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ အႏုပညာသမားက စိတ္ထဲမွာ
ကြန္႔ျမဴးဖန္ဆင္းျပီး ေဖာ္ထုတ္တဲ႔
သေကၤတကို ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။
သေကၤတ၀ါဒနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး က်မ္းတစ္က်မ္းက ေအာက္ပါအတိုင္း ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။
၁။သေကၤတ၀ါဒသည္ သရုပ္မွန္၀ါဒႏွင့္ ဂႏၱ၀င္၀ါဒ အဖြဲ႔အႏြဲ႔တို႔မွ ကင္းလြတ္သည္။
(The movement away from realism and classicism)
၂။အမ်ားသိ သေကၤတမ်ားကို မသုံးဘ ဲ ကိုယ္ပိုင္သေကၤတမ်ားကိုသာ သုံးသည္။
(Employing private rather than public symbols)
၃။တိုက္ရိုက္ဖြင့္ဆိုမႈက ို မသုံးဘ ဲ ေဖာ္ၫႊန္းေသာ သေဘာကိုသာ သုံးသည္။
(Working by suggestion rather than by direct statement)
၄။အႏုပညာဖန္တီးမႈ ျဖစ္စဥ္အတြက ္ သေကၤတသည ္ အေျခခံတစ္ခ ု ျဖစ္သည္။
(Symbolism, however, is a fundamental aristic process)
၅။အႏုပညာသမား၏ စိတ္ထဲမွ အလိုအေလ်ာက္ စိမ့္ထြက္သည္။
(More often arises spontaneously)
၆။အႏုပညာသမား၏ ကိုယ္ပိုင္အျမင္မွ ထြက္ရွိသည္။
(Within in individual context)
ဒီေန႔အတြက္ကေတာ့ေက်နပ္ပါေတာ့ေနာ္..ေနာက္မွာလည္းက်န္ေသးလို႔ပါ။
ဗိုလ္ေက်ာ္။ ။ မဂ္လာပါ ဆရာေမွာ္..။ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာက လူသားေတြဟာ
ရွိၿပိးသားပံုေသနည္းတစ္ခု ကေန ဘာေၾကာင့္
ေနာက္ထပ္အသစ္တစ္ခုကိုလက္ခံဖို႔ခက္ခဲေနလဲ ဆိုတာကိုပါ။ ကၽြန္ေတာ္က
စိတ္ပညာအထူးျပဳ(တတိယႏွစ္)ေက်ာင္းသားပါ။ ေျဖၾကားေပးပါခင္ဗ်ာ။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ အသစ္ေတြဟာ လက္ခံခ်င္စရာမေကာင္းလို႔ပါပဲ
ဗိုလ္ေက်ာ္ေရ..။ အသစ္ အားလံုးလားလို႔ေမးရင္ မဟုတ္ဘူးလို႔ေျဖရမွာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အေျဖေပးေနတာမဟုတ္ဘဲ ျပန္ေမးေနတာလို႔ယူဆၿပီး
စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ဒါဆိုရင္ ဗိုလ္ေက်ာ္ေမးတဲ့ အသစ္ကို လက္ခံရန္
ခက္ခဲျခင္းကို ျမင္လာမွာပါ။
ေရႊ၀ယ္သူ။ ။ဆရာ..ကၽြန္မေယာက္်ားကကၽြန္မကို
အင္တာနက္သံုးတာသိရင္ရိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒါ ဘာေၾကာင့္ ပါလဲဆရာ..။
ျမန္ျမန္ေျဖေပးပါေနာ္။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ေနာက္မွာေယာက္်ားလိုက္မလာေသးဘူးမလား ။ေျဖးေျဖးေပါ့.။
ဒီလိုပါ..သူသိသလိုေတြ သိကုန္ မွာစိုးလို႔ပါ။ ေနာက္တစ္ခုက
ပိုက္ဆံကုန္လို႔ပါ..။ ေနာက္တစ္ခုက ခင္ဗ်ား ေနာက္ေယာက္်ား
ယူသြားမွာစိုးလို႔ပါ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ေရႊ၀ယ္သူေလးကို
သိပ္ခ်စ္လို႔ပါ။ ေနာက္တစ္ခုက
ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည္လိုက္ပါ..ေယာက္်ားလိုက္လာၿပီလား။ ရိုက္စရာ
တုတ္ေတြ..ႀကိမ္လံုးေတြ ေရာပါလာေသးလား။ ဒီစာကိုဖတ္ၿပီး
ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည္မိရင္ ခင္ဗ်ားဟာ ေယာက္်ားက
ရိုက္ေလေလ..ပိုခ်စ္ေလေလျဖစ္ေနလို႔ ခင္ဗ်ားေယာက္်ားကရိုက္တာပါ။ ခ်စ္လို႔
ရိုက္တာပါ။ အရိုးကြဲေအာင္ရိုက္မွ အသည္းစြဲေအာင္ခ်စ္လို႔ပါ။ (မွတ္ခ်က္။ ။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာက အားလံုးလိမ္ေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။)
ရန္ကင္းကမမ။ ။ ဆရာေရ..။ကၽြန္မ အပ်ိဳႀကီးျဖစ္ေနတာကို သူငယ္ခ်င္းေတြက
လာလာစတယ္။ ဘယ္လို ျပန္ေျပာရမလဲ။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ျမန္မာလိုပဲေျပာပါ..အဲေလ.မွားလို႔။ အပူမေလာင္ခ်င္လို႔
အျဖဴေရာင္ေလးေနေနတာပါ..လို႔။ နင္တို႔သာ အေရာင္ဆိုးခံလိုက္ပါ။
ကာလာစံုေလးေတြ ထြက္လာမယ္..လို႔ေျပာလိုက္ပါ။ ပုတာေလးေတြ..
ရွည္တာေလးေတြ..ျဖဴတာေလးေတြ..ညိဳတာေလးေတြ…အစံုအစံုေပါ့ေလ..။ ဟုတ္ၿပီလား..။
ကိုကိုကေတာ့အေျပာအဆို ယဥ္ေက်းတယ္ေနာ္..။
သေကၤတ။ ။ ဆရာေမွာ္ေရ….ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က သေကၤတ ပါ။ သေကၤတအေၾကာင္းကို သိခ်င္ပါတယ္။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ဘူးတဲ့ရြာက
အဂၤလိပ္စာသင္တဲ့ဆရာလိုေျပာရရင္..ခက္စ္ေတာ့ခက္စ္ေနပါၿပီဗ်ာ။
Symbol (v.i) symbolize အထိမ္းအမွတ္ လုပ္သည္။
အထိမ္းအမွတ္-အမွတ္လကၡဏာ-ႏွင့္ ေဖာ္ျပသည္။(n)သေကၤတ။ အမွတ္လကၡဏာ။
အထိမ္းအမွတ္။ လို႔ Dictionary မွာေလ့လာ ဖူး ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားက
အထိမ္းအမွတ္လား.? ဒါမွမဟုတ္..! အမွတ္လကၡဏာလား။ သေကၤတ လား။
အဲ့ဒါေတြတစ္ခုမွမဟုတ္ဘူးဆိုရင္.. အထိမ္းအမွတ္ကလာတဲ့ အမွတ္လကၡဏာ လား။
အမွတ္လကၡဏာကလာတဲ့ သေကၤတ လား။ သေကၤတကလာတဲ့ အထိမ္းအမွတ္လား..။ ဘာလဲ ဟင္။
အဲ့ဒါေတြကေရာ..တူတူပဲလား။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ရႈတ္ေနၿပီ..ကူပါဦး။
စေနသား။ ။ ဆရာေမွာ္..။ စေနသားေတြကို ဘာလို႔လူေတြက အျမင္ေစာင္းေနရတာလဲ ခင္ဗ်ာ..။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ ရွင္းရွင္းေလးပါ..။သူတို႔ေတြက ေစာင္းေနလို႔
သူတို႔အျမင္ေတြပါ ေစာင္းေနရတာပါ။ အမွန္ဆိုရင္ ကမၻာေလာကႀကီးကလည္း
အျမင္ေစာင္းေနတာပါပဲ.။ ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္..။ စိတ္မညစ္ပါနဲ႔ဗ်ာ။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာလည္း စေနသားပါပဲ။ ေနတက္ေရတက္ မနက္(၇) နာရီတိတိမွာေမြးတဲ့
သားဦး စေနပါ။ စေနသား သိုက္ဖြား ပါဗ်။ ဘက္တူရင္လူမေရြးဘူး..။
ေျပးၿပီးသားပဲ.။ ဟဲ..ဟဲ။
နတ္သမီး။ ။ သူဘာေတြလုပ္ေနလဲဆိုတာကိုယ္က သိသိေနေတာ့ သူ႔အေၾကာင္းကိုပဲ
ေတြးေနမိပါတယ္။ အဲ့ဒါ ခ်စ္မိေနတာလား ဆိုတာ ရွင္းျပပါရွင္…။
မသိဘူးလို႔ေတာ့မေျပာပါနဲ႔ေနာ္..။သိသေလာက္ေလး ကိုသာ ရွင္းျပေပးပါ..။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ဒီေမးခြန္းကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔တာ
အခုဆိုရင္..(၂)ခါရွိပါၿပီ..။ သိသေလာက္ႀကိဳးစားၿပီး ရွင္းျပေပး ပါမယ္။
စိတ္ပညာက်မ္းေတြမွာ…တယ္လီပသီ(Telepathy) ဆိုတဲ့ အတက္ပညာရပ္တစ္ခု
ရွိပါတယ္။ ေလ့က်င္ယူရတဲ့ အပိုင္းေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့ဗ်ာ..။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း
စိတ္တန္ခိုးလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီ အေလ့အက်င့္ဟာ
ေသခ်ာေလ့က်င့္ထားမယ္ဆိုရင္..တစ္ပါးသူရဲ႕စိတ္ကို ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔
နတ္သမီး က နတ္သမီးပဲဟာ..ျမင္ေနတာ ဘာဆန္းလဲဗ်..။ကၽြန္ေတာ္တို႕သာ
လူေတြျဖစ္ေနလို႔ ေလ့က်င့္ရတာေလ..။ ေက်နပ္ပါေနာ္..။
အီေကြဒါ။ ။ ဆရာေမွာ္ေရ..။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ကုန္းဘယ္ႏွစ္ကုန္းရွိလဲ သိခ်င္ပါတယ္။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာ။ ။ အဲ..တစ္မ်ိဳးပဲဗ်..။ေျဖရမွာေပါ့ေလ..။ ရန္ကုန္မွာ ကုန္း
(၃၃) ကုန္းရွိပါတယ္။ ဥပမာ - ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္း၊ မအူကုန္း၊ ေျမနီကုန္း
အဲ့လိုေပါ့ေလ..။ အဓိပၸါယ္မွားမယ္ေနာ္..။ က်န္တာေတြေတာ့
ဆက္ေလ့လာၾကည့္ပါေနာ္..။
ယခုတစ္ပတ္ခုေမးခုေျဖက႑ကိုေက်နပ္ေတာ္မူၾကပါခင္ဗ်ာ..ေနာင္ေနာက္အပတ္မ်ားအတြက္လည္းေမးခြန္းမ်ားရွာေဖြ
ထားပါဦးလို႔ ေျပာၾကားရင္း…အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ..အသိအတက္မ်ားတိုးပါေစ…လို႔
ကိုကိုေမွာ္ဆရာမွ ဆုမြန္ေကာင္းမ်ားေပးလွ်က္…
ေနာက္အပတ္က်မွဆက္တင္ေပးပါမည္။
ကိုကိုေမွာ္ဆရာေလး